ตะวันตก:
ชายแดนเยอรมันภายใน (
เยอรมัน: Innerdeutsche Grenze ออกเสียง: [ˈɪnɐdɔʏtʃə ˈgʁɛntsə] or Deutsch-deutsche Grenze ออกเสียง: [ˈdɔʏtʃˌdɔʏtʃə ˈgʁɛntsə]; initially also Zonengrenze ออกเสียง: [ˈtsɔnənˌgʁɛntsə]) เป็น
ชายแดนระหว่าง
สาธารณรัฐประชาธิปไตยเยอรมนี(เยอรมนีตะวันออก, GDR) และ
สหพันธ์สาธารณรัฐเยอรมนี(เยอรมนีตะวันตก, FRG) ตั้งแต่ปี ค.ศ. 1949 ถึง ค.ศ. 1990 ไม่รวมถึง
กำแพงเบอร์ลินที่มีลักษณะที่คล้ายกันและแยกออกจากกัน ชายแดนมีความยาวประมาณ 1,393 กิโลเมตร(866 ไมล์) และได้ลากจาก
ทะเลบอลติกลงมายังประเทศ
เชโกสโลวาเกียก่อตั้งขึ้นอย่างเป็นทางการเมื่อวันที่ 1 กรกฏาคม ค.ศ. 1945 เป็นเขตแดนระหว่างเขตยึดครองตะวันตกและเขตยึดครองของโซเวียตทางด้านตะวันออกของอดีตนาซีเยอรมนี ได้ถูกสร้างขึ้นให้เป็นหนึ่งในเขตแดนที่มีป้อมปราการที่แข็งแกร่งที่สุดในโลก ซึ่งถูกกำหนดโดยแนวรั้วและกำแพงเหล็กสูงที่ยาวอย่างต่อเนือง ลวดหนาม สัญญาณเตือนภัย คูน้ำต่อต้านยานพาหนะ หอสังเกตุการณ์ กับดักหนามแหลมแบบอัตโนมัติและทุ่นระเบิดสนาม มันถูกลาดตะเวนโดยหน่วยทหารยามของเยอรมนีตะวันออกที่ติดอาวุธจำนวน 50,000 นาย ซึ่งต้องเผชิญหน้ากับทหารยามของเยอรมนีตะวันตก บริติช และสหรัฐจำนวนหนึ่งหมื่นนาย
[1] ในบริเวณแนวหลังชายแดนแต่ละฝั่งจะมีกองกำลังทหารมากกว่าล้านนายจาก
องค์การสนธิสัญญาแอตแลนติกเหนือ(เนโท) และ
กติกาสัญญาวอร์ซอ(
วอร์ซอแพ็ก) คอยประจำการณ์อยู่ชายแดนนี้เป็นการแสดงให้เห็นเป็นที่ประจักษ์ทางกายภาพของคำเปรียบเทียบของ
เซอร์ วินสตัน เชอร์ชิล คำว่า
ม่านเหล็ก ที่แบ่งแยกโซเวียตและค่ายตะวันตกในช่วงสงครามเย็น มันเป็นเขตแดนรอยต่อระหว่างระบบเศรษฐกิจสองระบบคือ
ระบบทุนนิยมและ
ระบบสังคมนิยม การก่อตั้งโดยเยอรมนีตะวันออกในช่วงปี ค.ศ. 1952 ถึงปลายปี ค.ศ. 1980
[2] ป้อมปราการนี้ได้ถูกสร้างขึ้นเพื่อหยุดยั้งการอพยพครั้งใหญ่ของพลเมืองชาวเยอรมนีตะวันออกไปยังทางตะวันตก ประมาณผู้คน 1,000 คนที่ถูกกล่าวว่าเสียชีวิตจากความพยายามที่จะข้ามมันในช่วงตลอด 45 ปีที่มีอยู่
[3] เป็นสาเหตุทำให้เกิดการยุ่งเหยิงทางเศรษฐกิจและสังคมอย่างกว้างขวางแก่ทั้งสองฝ่าย ชาวเยอรมนีตะวันออกที่อาศัยอยู่ในภูมิภาคนี้ก็ประสบกับข้อจำกัดที่เข้มงวดมาก
[4]กำแพงเบอร์ลินที่เป็นที่รู้จักกันเป็นอย่างดีคือกำแพงกั้นที่แยกออกจาก มีความซับซ้อนที่น้อยกว่า และปิดกั้นพรมแดนที่สั้นกว่าโดยล้อมรอบ
เบอร์ลินตะวันตก มีความยาวมากกว่า 155 กิโลเมตร(96 ไมล์) ถึงทางด้านตะวันออกของชายแดนเยอรมันภายใน เบอร์ลินซึ่งอยู่ในเขตโซเวียตทั้งหมดได้ถูกแบ่งแยกออกเป็นสี่ส่วนด้วยกันหลัง
สงครามโลกครั้งที่สอง ดังนั้นการสร้าง
ดินแดนส่วนแยกล้อมรอบโดยเยอรมนีตะวันออกที่มีความแนวราบอย่างใกล้ชิดกับ(แต่ไม่เป็นส่วนหนึ่งของ)เยอรมนีตะวันตก เมื่อวันที่ 9 พฤศจิกายน ค.ศ. 1989 รัฐบาลเยอรมันตะวันออกได้ประกาศให้ทำ
การเปิดกำแพงเบอร์ลินและชายแดนเยอรมันภายใน ในวันต่อมา ชาวเยอรมันตะวันออกจำนวนล้านคนได้หลั่งไหลเข้าสู่ตะวันตกเพื่อเป็นการหาสู่กัน หลายแสนคนได้ย้ายไปทางตะวันตกอย่างถาวรในอีกหลายเดือนต่อมา เมื่อมีการเปิดให้ข้ามมากขึ้นและความสัมพันธ์ระหว่างชุทขรที่ถูกแบ่งแยกเป็นแนวยาวได้ถูกจัดตั้งขึ้นอีกครั้ง เนื่องจากการควบคุมชายแดนกลายเป็นเรื่องเล็กน้อย ชายแดนภายในเยอรมัน
ยังไม่ถูกทอดทิ้งจนถึงวันที่ 1 กรกฏาคม ค.ศ. 1990
[5] 45 ปีที่ผ่านมานับตั้งแต่วันที่ก่อตั้งขึ้นและเพียงสามเดือนก่อนที่
เยอรมนีจะรวมประเทศอย่างเป็นทางการซึ่งเป็นการสิ้นสุดของการแบ่งแยกเยอรมนีซากเล็กๆของป้อมปราการชายแดนเยอรมันภายใน เส้นทางของมันได้ถูกประกาศว่าเป็นส่วนหนึ่งของ
แนวสีเขียวยุโรป(European Green Belt)ที่เชื่อมโยงถึงอุทยานแห่งชาติและเขตอนุรักษ์ธรรมชาติตามแนว
ม่านเหล็กเก่าจากวงกลมอาร์กติกถึงทะเลดำ พิพิธภัณฑ์และอนุสรณ์สถานหลายแห่งตามแนวชายแดนเก่าเพื่อระลึกถึงการแบ่งและรวมประเทศเยอรมนี และในบางสถานที่ยังคงรักษาส่วนที่เหลือของป้อมปราการไว้
[6]