ชาวศรีลังกาเชื้อสายมลายูมีภาษาเฉพาะกลุ่ม คือภาษามลายูศรีลังกา มีรูปแบบเป็นภาษาลูกผสมระหว่างภาษาสิงหลและโศนัม (ภาษาทมิฬมุสลิมในศรีลังกา) โดยมีภาษามลายูเป็นพื้น (lexifier)[4] เชื่อว่าสำเนียงใกล้เคียงกับภาษามลายูถิ่นบาตาเวีย[5] พบได้ในชุมชนเชื้อสายมลายูในเมืองแคนดีในจังหวัดกลาง เมืองฮัมบันโตตาและคิรินเดในจังหวัดใต้ เกาะสเลฟในจังหวัดตะวันตก และพบผู้พูดกลุ่มใหญ่ทางตอนเหนือของกรุงโคลัมโบ[4] แต่ชาวมลายูในเมืองคินนิยาและมูตูร์เลิกพูดมลายูไปแล้ว โดยหันไปพูดภาษาทมิฬและมัวร์ทมิฬแทน[6] และยังพบผู้ใช้ภาษานี้ในชุมชนเชื้อสายสิงหลในเมืองฮัมบันโตตา (Hambantota)[7]

นอกจากภาษามลายูศรีลังกาแล้ว ชาวมลายูสามารถใช้ภาษาสิงหลและทมิฬได้ตามปัจจัยทางเศรษฐกิจและสังคมต่าง ๆ จากการสำรวจสำมะโนประชากรเมื่อ ค.ศ. 2012 พบว่า ชาวศรีลังกาเชื้อสายมลายูพูดภาษาทมิฬ 28,975 คน หรือคิดเป็นร้อยละ 79.2 และพูดภาษาอังกฤษ 24,202 คน หรือคิดเป็นร้อยละ 66.2[8]