พระเจ้ามังระมีพระนามที่ปรากฏในพงศาวดารพม่าว่า ซีน-พยูชีน โดยเป็นพระนามที่พระองค์ตั้งเอง อันเป็นพระนามเดียวกับพระเจ้าบุเรงนองซึ่งแปลว่า "พระเจ้าช้างเผือก" ก่อนที่จะยกทัพตีอยุธยา พระเจ้ามังระได้ยกความชอบธรรมเหนือดินแดนอยุธยามาแต่ครั้งพระเจ้าบุเรงนอง

ส่วนพระนาม มังระ หรือ มองระ ในพงศาวดารไทย มีที่มาจากพระนามจริงของพระองค์ คือ หม่องรวะ (မောင်ရွ)

พระเจ้ามังระทรงเป็นนักรบและนักการทหารที่เก่งกาจที่สุดพระองค์หนึ่ง โดยจะเห็นได้จากการทำสงครามแต่ละครั้งพระองค์จะทรงเป็นผู้มองภาพรวม วางยุทธศาสตร์ใหญ่ ก่อนจะมอบหมายงานให้แม่ทัพแต่ละคนได้แสดงความสามารถอย่างเต็มที่ โดยในยุคของพระองค์มีแม่ทัพที่เก่งกาจอยู่มาก ทั้งอะแซหวุ่นกี้, มังมหานรธา, เนเมียวสีหบดี, เนเมียวสีหตู และบะละมี่นทีน โดยจะมีพระองค์เป็นจอมทัพที่จะคอยกำหนดภาพรวมของสงครามและคอยสนับสนุนแม่ทัพต่าง ๆ เมื่อถึงเวลา