เมนูนำทาง
ภาษาเขมรถิ่นไทย ไวยากรณ์ส่วนนี้รอเพิ่มเติมข้อมูล คุณสามารถช่วยเพิ่มข้อมูลส่วนนี้ได้ |
ลำดับคำในภาษาเขมรถิ่นไทยมักจะเป็น ประธาน-กริยา-กรรม ประกอบด้วยคำเดี่ยวเป็นหลัก แต่อาจจะมีสลับกันบ้าง เป็น ประธาน-กรรม-กริยา, กรรม-กริยา เสียงพยัญชนะท้าย (ตัวสะกด) มีเสียงบางเสียงที่ออกเสียงแตกต่างจากภาษาไทย เป็นเสียงที่ออกนาสิก เพิ่มจากปกติอีก 3 ตัว คือ จ, ญ, ฮ เช่น ตูจ /เล็ก/, เป็ญ /เต็ม/ , จัฮ /แก่/ตัว ร เมื่อเป็นตัวสะกด ต้องออกเสียงรัวลิ้นด้วย เช่น การ, ตัว ล เมื่อเป็นตัวสะกด ต้องออกเสียงกระดกลิ้น คลายตัว L ในภาษาอังกฤษ เช่น กบาล (หัว),
เมนูนำทาง
ภาษาเขมรถิ่นไทย ไวยากรณ์ใกล้เคียง
ภาษาเกาหลี ภาษาเยอรมัน ภาษาเขมร ภาษาเวียดนาม ภาษาเปอร์เซีย ภาษาเอสเปรันโต ภาษาเตลูกู ภาษาเขมรถิ่นไทย ภาษาเบงกอล ภาษาเซี่ยงไฮ้แหล่งที่มา
WikiPedia: ภาษาเขมรถิ่นไทย http://www.anu.edu.au/~u9907217/languages/AAlectur... http://www.ethnologue.com/show_language.asp?code=k... http://www.royin.go.th/?printing=%E0%B8%84%E0%B8%B...