อ้างอิง ของ ภาษาเขมรถิ่นไทย

  1. ↑ William J. Frawley, ed. (2003). International Encyclopedia of Linguistics. 1 (2nd ed.). Oxford University Press. p. 488.
  2. ↑ Thomas, Dorothy; Popularizing the Northern Khmer Orthography: Sociolinguistics in Action Workshop in Northern Khmer Orthography, Surin; Mon-Khmer Studies Journal. 16–17: 255–265
  3. ↑ องค์ บรรจุน. สยาม หลากเผ่าหลายพันธุ์. กรุงเทพฯ : มติชน, 2553, หน้า 63
  4. ↑ ราชบัณฑิตยสถาน. คู่มือระบบเขียนภาษาเขมรถิ่นไทยอักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 41.
  5. 1 2 ราชบัณฑิตยสถาน. คู่มือระบบเขียนภาษาเขมรถิ่นไทยอักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสถาน. กรุงเทพฯ : ราชบัณฑิตยสถาน, 2556, หน้า 45.
  6. ↑ http://www.royin.go.th/?printing=คู่มือระบบเขียนภาษาเขม-2


กลุ่มภาษาบะห์นาริก
เหนือ
ตะวันตก
กลาง
ตะวันออก
กลุ่มภาษากะตู
กลุ่มภาษาเวียตติก
กลุ่มภาษาขมุ
กลุ่มภาษาปะหล่อง
Angkuic
กลุ่มภาษาว้า
Bit-Khang
กลุ่มภาษาคาซี
Pakanic
กลุ่มภาษาเขมร
กลุ่มภาษาเปือร์
กลุ่มภาษามอญ
กลุ่มภาษาแอสเลียน
Jahaic
Senoic
ยะห์ฮุต
Semelaic
กลุ่มภาษานิโคบาร์
Shompen
กลุ่มภาษามุนดา
เหนือ
ใต้
อักษร
ภาษาท้องถิ่น