มีการใช้ศัพท์ลัทธิขงจื๊อสมัยใหม่เป็นวาระแรกเมื่อปี 1963 (ตามบันทึกของฮ่องกง ได้ใช้ศัพท์ว่า "人生 - เหรินเชิง") อย่างไรก็ตาม ยังไม่มีการใช้อย่างเป็นสาธารณะจนกระทั่งช่วงปลายยุคทศวรรษที่ 1970 ลัทธิขงจื๊อสมัยใหม่ได้ปรากฎในความเรียง "คำประกาศของวัฒนธรรมจีนสู่ชาวโลก" เมื่อปี 1958 โดยถังจวินอี้ โหมวจงซาน สวีฟู่กวาน และจางจวฺินม่าย ในความเรียงนี้ได้อ้างถึง "คำประกาศของลัทธิขงจื๊อสมัยใหม่" แม้ว่าวลีจะมิได้ปรากฎขึ้นอย่างเป็นทางการ คำประกาศนี้แสดงให้เห็นถึงวิสัยทัศน์ของวัฒนธรรมจีนในฐานะที่เป็นเอกภาพพื้นฐานตลอดช่วงเวลาทางประวัติศาสตร์ ซึ่งลัทธิขงจื๊อได้แสดงออกในฐานะที่อยู่สูงสุด การตีความลัทธิขงจื๊อจากคำประกาศได้รับอิทธิพลจากลัทธิขงจื๊อใหม่อย่างลึกซึ้ง และเป็นลัทธิิขงจื๊อใหม่ในเวอร์ชั่นของลู่เซี่ยงชาน (陆象山) และหวางหยางหมิง (王阳明) (ซึ่งขัดแย้งกับหลักการของจูซี) ยิ่งไปกว่านั้น ในคำประกาศได้โต้แย้งอีกว่าในขณะที่จีนต้องเรียนรู้วิทยาศาสตร์สมัยใหม่และประชาธิปไตยจากโลกตะวันตก โลกตะวันตกก็จะต้องเรียนรู้ "เชาวน์ปัญญาที่ครอบคลุมทั้งหมด" จากจีน (โดยเฉพาะประเพณีแบบขงจื๊อ)