โหมวจงซาน

โหมวจงชานถือเป็นหนึ่งในนักปรัชญารุ่นที่สองซึ่งมีอิทธิพลมากกว่า ปรัชญาทั่วไปของโหมวจงชานที่เกี่ยวกับอภิปรัชญาอยู่ในแนวเดียวกับสยฺงฉือลี่ อย่างไรก็ตามเขาได้เสริมทฤษฎีของสยฺงฉือลี่อันเกี่ยวกับจิตและความเป้นจริงเพื่อนำไปประยุกต์ใช้กับมุมมองทางสังคมและการเมืองมากขึ้น โหมวยืนยันว่าความเป็นสากลดำรงอยู่ในความจริงทางปรัชญาทั้งหมด ซึ่งชี้ให้เห็นว่าทฤษฎีทางการเมืองและสังคมของโลกสามารถเชื่อมโยงกันได้ในสารัตถะ โหมวได้โต้แย้งในการบรรยายของเขาว่าความพิเศษนั้นดำรงอยู่เพราะระบบที่แตกต่างกันซึ่งถูกสร้างขึ้นในวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม ชุดการใช้เหตุผลและการตีความเชิงปรัชญาได้บรรลุถึงความจริงทางปรัชญาในแบบเดียวกันภายใต้ระบบที่แตกต่างกัน เขาเชื่อว่าข้อจำกัดทางกายภาพของเรา นั่นคือ การดำรงอยู่ทางกายภาพของเราสร้างระบบและวัฒนธรรมที่แตกต่างกัน อย่างไรก็ตาม การดำรงอยู่ซึ่งจิตของเรา คือ รูปแบบซึ่งปรากฏให้เห็นเป็นประจักษ์และดำรงอยู่ในโลกทางกายภาพ เราไม่ควรปล่อยให้ข้อจำกัดเหล่านี้ขัดขวางเราจากการฝึกฝนใช้เหตุผลเชิงปรัชญา

ปรัชญาการเมืองของโหมวนั้นแสดงให้เห็นชัดเจนยิ่งขึ้นเมื่อเขาอภิปรายถึงความจำเป็นทางประวัติศาสตร์ที่เจาะจงเรื่องการดำรงอยู่ของมนุษย์ การดำรงอยู่ของประเทศและระบบที่แตกต่างกันสามารถอธิบายได้ส่วนใหญ่เป็นเพราะความจำเป็นทางประวัติศาสตร์ โหมวยืนยันว่าความจำเป็นทางประวัติศาสตร์ดำรงอยู่ไม่ใช่แค่เพราะความจำเป็นเชิงตรรกะ หรือ ความจำเป็นเชิงอภิปรัชญา เท่านั้น แต่เป็นเพราะสิ่งที่เขาเรียกว่าการพัฒนาของจิตวิญญาณซึ่งเขายังระบุว่าเป็นความจำเป็นเชิงวิภาษ เขาอ้างว่าประวัติศาสตร์ควรจะถูกรับรู้และตีความว่าเป็นสิ่งที่มีทั้งความจำเป็นทางประวัติศาสตร์อย่างเช่นความจำเป็นเชิงวิภาษ และความจำเป็นเชิงศีลธรรม มีการตัดสินคุณค่าอยู่สองประเภท คือ คุณธรรมและประวัติศาสตร์ โหมวกล่าวว่าไม่ว่าจะกรีกหรือจีน สิ่งจำเป็นพื้นฐานที่อยู่เบื้องหลังประวัติศาสตร์และลักษณะดั้งเดิมของมนุษย์มีความเหมือนกัน ดังนั้นความเป็นสากลของความจริงเชิงปรัชญาจึงดำรงอยู่เบื้องหลังการเมืองและประวัติศาสตร์