สงครามกลางเมืองกรีซ
สงครามกลางเมืองกรีซ
สหราชอาณาจักร
สหรัฐ (หลังปี พ.ศ. 2490)แนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติ (มาซิโดเนีย)สนับสนุนโดย:
ยูโกสลาเวีย
แอลเบเนีย15,000-20,000 คน
ชาวสลาฟมาซีโดเนียน
จากบัลแกเรีย2,000–3,000 นาย
จากแอลเบเนีย 130–150 นาย[3]กองกำลังตำรวจเฮลเลนิก, จาก 1 ธันวาคม พ.ศ. 2487 ถึง 27 ธันวาคม พ.ศ. 2494:[5]
1,485 นาย ถูกฆ่าตาย
3,143 นาย ได้รับบาดเจ็บ
159 นาย หายสาบสูญกองทัพอังกฤษ:
210 นาย ถูกฆ่าตาย
1,000 นาย ได้รับบาดเจ็บ
733 นาย หายสาบสูญสงครามกลางเมืองกรีซ (อังกฤษ: Greek Civil War; กรีก: ο Eμφύλιος [Πόλεμος] o Emfýlios [Pólemos], "the Civil [War]") เป็นการต่อสู้ในกรีซในปี พ.ศ. 2489-พ.ศ. 2492 ระหว่างกองทัพรัฐบาลกรีก (ได้รับการสนับสนุนโดยสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา) และกองกำลังประชาธิปไตยกรีซ (DSE,ทหารของพรรคคอมมิวนิสต์กรีก (KKE) สนับสนุนจากยูโกสลาเวีย แอลเบเนียเช่นเดียวกับบัลแกเรีย) การต่อสู้ส่งผลให้พวกก่อการร้ายคอมมิวนิสต์พ่ายแพ้กองกำลังของรัฐบาล[11]พรรคคอมมิวนิสต์แห่งกรีซก่อตั้งขึ้นและได้รับทุนจากประเทศคอมมิวนิสต์เช่นยูโกสลาเวียประชาธิปัตย์กองทัพกรีซรวมถึงบุคลากรหลายคนที่เคยต่อสู้กับเยอรมันและอิตาลีในช่วงการยึดครองในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองสงครามกลางเมืองเป็นผลมาจากการต่อสู้แบ่งขั้วระหว่างอุดมการณ์ซ้ายและขวาที่เริ่มต้นในปี พ.ศ. 2486 จากปี พ.ศ. 2487 แต่ละด้านที่กำหนดเป้าหมายที่จะขึ้นมาปกครองหลังสิ้นสุดของการยึดครองรวมระหว่างเยอรมันและอิตาลี (พ.ศ. 2484-พ.ศ. 2488) ในที่สุดฝ่ายขวาสามารถได้ขึ้นมาปกครองได้ การต่อสู้กลายเป็นหนึ่งในความขัดแย้งช่วงแรกในสงครามเย็น (พ.ศ. 2490-พ.ศ. 2534) และเป็นสงครามตัวแทนแรกในสงครามเย็น [12]กรีซในที่สุดได้รับการสนับสนุนโดยสหรัฐ (ผ่านทรูแมนหลักคำสอนและแผนมาร์แชลล์) และเข้าร่วมนาโต (พ.ศ. 2495) ระหว่างสงครามสหภาพโซเวียตโจเซฟ สตาลินต้องการสงครามสิ้นสุดลงเพื่อรักษาข้อตกลงเปอร์เซ็นต์ไว้ส่วนทางด้านยูโกสลาเวียยอซีป บรอซ ตีโตอยากจะให้ทำสงครามต่อไป[13]ตีโต้มีความมุ่งมั่นที่จะช่วยให้พวกคอมมิวนิสต์กรีกในความพยายามของพวกเขาได้ยั่วโมโหสตาลินซึ่งเรื่องจะเป็นหนึ่งในสาเหตุของความแตกแยกระหว่างตีโต้-สตาลินในอนาคตแม้ว่ากองกำลังของรัฐบาลจะมีอุปสรรคในปี พ.ศ. 2489-พ.ศ. 2491แต่จากการเพิ่มความช่วยเหลือจากสหรัฐฯ, ความล้มเหลวของ DSE และผลข้างเคียงของการแยกตีโต้-สตาลิน พ.ศ. 2491 ในที่สุดก็นำไปสู่ชัยชนะของกองกำลังรัฐบาล นำไปสู่การเป็นสมาชิกของกรีซในนาโต้ (พ.ศ. 2495) และช่วยในการกำหนดความสมดุลอุดมการณ์ของพลังงานในทะเลอีเจียนสำหรับทั้งสงครามเย็น สงครามกลางเมืองทำให้กองทัพมีอำนาจมากกว่ารัฐบาลนำไปสู่การจัดตั้งรัฐบาลทหารกรีก 1967-1974 และมรดกของขั้วทางการเมืองว่าจนถึงวันนี้
สหรัฐ (หลังปี พ.ศ. 2490)แนวร่วมปลดปล่อยแห่งชาติ (มาซิโดเนีย)สนับสนุนโดย:
ยูโกสลาเวีย
แอลเบเนีย15,000-20,000 คน
ชาวสลาฟมาซีโดเนียน
จากบัลแกเรีย2,000–3,000 นาย
จากแอลเบเนีย 130–150 นาย[3]กองกำลังตำรวจเฮลเลนิก, จาก 1 ธันวาคม พ.ศ. 2487 ถึง 27 ธันวาคม พ.ศ. 2494:[5]
1,485 นาย ถูกฆ่าตาย
3,143 นาย ได้รับบาดเจ็บ
159 นาย หายสาบสูญกองทัพอังกฤษ:
210 นาย ถูกฆ่าตาย
1,000 นาย ได้รับบาดเจ็บ
733 นาย หายสาบสูญสงครามกลางเมืองกรีซ (อังกฤษ: Greek Civil War; กรีก: ο Eμφύλιος [Πόλεμος] o Emfýlios [Pólemos], "the Civil [War]") เป็นการต่อสู้ในกรีซในปี พ.ศ. 2489-พ.ศ. 2492 ระหว่างกองทัพรัฐบาลกรีก (ได้รับการสนับสนุนโดยสหราชอาณาจักรและสหรัฐอเมริกา) และกองกำลังประชาธิปไตยกรีซ (DSE,ทหารของพรรคคอมมิวนิสต์กรีก (KKE) สนับสนุนจากยูโกสลาเวีย แอลเบเนียเช่นเดียวกับบัลแกเรีย) การต่อสู้ส่งผลให้พวกก่อการร้ายคอมมิวนิสต์พ่ายแพ้กองกำลังของรัฐบาล[11]พรรคคอมมิวนิสต์แห่งกรีซก่อตั้งขึ้นและได้รับทุนจากประเทศคอมมิวนิสต์เช่นยูโกสลาเวียประชาธิปัตย์กองทัพกรีซรวมถึงบุคลากรหลายคนที่เคยต่อสู้กับเยอรมันและอิตาลีในช่วงการยึดครองในช่วงสงครามโลกครั้งที่สองสงครามกลางเมืองเป็นผลมาจากการต่อสู้แบ่งขั้วระหว่างอุดมการณ์ซ้ายและขวาที่เริ่มต้นในปี พ.ศ. 2486 จากปี พ.ศ. 2487 แต่ละด้านที่กำหนดเป้าหมายที่จะขึ้นมาปกครองหลังสิ้นสุดของการยึดครองรวมระหว่างเยอรมันและอิตาลี (พ.ศ. 2484-พ.ศ. 2488) ในที่สุดฝ่ายขวาสามารถได้ขึ้นมาปกครองได้ การต่อสู้กลายเป็นหนึ่งในความขัดแย้งช่วงแรกในสงครามเย็น (พ.ศ. 2490-พ.ศ. 2534) และเป็นสงครามตัวแทนแรกในสงครามเย็น [12]กรีซในที่สุดได้รับการสนับสนุนโดยสหรัฐ (ผ่านทรูแมนหลักคำสอนและแผนมาร์แชลล์) และเข้าร่วมนาโต (พ.ศ. 2495) ระหว่างสงครามสหภาพโซเวียตโจเซฟ สตาลินต้องการสงครามสิ้นสุดลงเพื่อรักษาข้อตกลงเปอร์เซ็นต์ไว้ส่วนทางด้านยูโกสลาเวียยอซีป บรอซ ตีโตอยากจะให้ทำสงครามต่อไป[13]ตีโต้มีความมุ่งมั่นที่จะช่วยให้พวกคอมมิวนิสต์กรีกในความพยายามของพวกเขาได้ยั่วโมโหสตาลินซึ่งเรื่องจะเป็นหนึ่งในสาเหตุของความแตกแยกระหว่างตีโต้-สตาลินในอนาคตแม้ว่ากองกำลังของรัฐบาลจะมีอุปสรรคในปี พ.ศ. 2489-พ.ศ. 2491แต่จากการเพิ่มความช่วยเหลือจากสหรัฐฯ, ความล้มเหลวของ DSE และผลข้างเคียงของการแยกตีโต้-สตาลิน พ.ศ. 2491 ในที่สุดก็นำไปสู่ชัยชนะของกองกำลังรัฐบาล นำไปสู่การเป็นสมาชิกของกรีซในนาโต้ (พ.ศ. 2495) และช่วยในการกำหนดความสมดุลอุดมการณ์ของพลังงานในทะเลอีเจียนสำหรับทั้งสงครามเย็น สงครามกลางเมืองทำให้กองทัพมีอำนาจมากกว่ารัฐบาลนำไปสู่การจัดตั้งรัฐบาลทหารกรีก 1967-1974 และมรดกของขั้วทางการเมืองว่าจนถึงวันนี้
เมนูนำทาง
สงครามกลางเมืองกรีซใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: สงครามกลางเมืองกรีซ
.svg){kind=link}