ในวันเดียวกับยุทธการที่ฟิลิปปีครั้งที่หนึ่ง กองเรือฝ่ายสาธารณรัฐซึ่งลาดตระเวนทะเลไอโอเนียนสามารถขัดขวางและทำลายกองหนุนฝ่ายสามผู้นำได้ (ประกอบด้วยสองลีเจียนและกำลังพลอื่น ตลอดจนเสบียง นำโดย นีอูส ดอมีทิอัส คัลวีนัส (Gnaeus Domitius Calvinus)) ฉะนั้น ฐานะทางยุทธศาสตร์ของแอนโทนีและออกเตเวียนจึงค่อนข้างคับขัน เนื่องจากแคว้นมาซิโดเนียและเธสซาลี (Thessaly) ซึ่งสิ้นทรัพยากรแล้วไม่อาจส่งกำลังบำรุงกองทัพได้นานนัก ขณะที่บรูตัสสามารถได้รับกำลังบำรุงจากทะเลได้โดยง่าย ฝ่ายสามผู้นำจำต้องส่งลีเจียนหนึ่งลงใต้ไปอะเคีย (Achaia) เพื่อรวบรวมกำลังบำรุงเพิ่ม ขวัญของกำลังพลดีขึ้นด้วยคำมั่นว่าจะให้บำเหน็จทหารอีกนายละ 5,000 ดีนารี และเซนจูเรียนอีกนายละ 25,000 ดินารี

ทว่า อีกด้านหนึ่ง กองทัพฝ่ายผู้ปลดปล่อยถูกปล่อยไว้โดยปราศจากแผนยุทธศาสตร์ที่ดี บรูตัสมีประสบการณ์ทางทหารน้อยกว่าแคสซีอัสมาก และยิ่งไปกว่านั้น เขาไม่อาจได้รับความเคารพจากพันธมิตรและทหารของตนได้เท่า แม้หลังยุทธการ เขาเสนอให้บำเหน็จทหารอีกนายละ 1,000 ดินารี

ในอีกสามสัปดาห์ แอนโทนีสามารถรุกกองทัพลงใต้กองทัพของบรูตัสได้อย่างช้า ๆ และตั้งการป้องกันเนินใกล้กับค่ายเก่าของแคสซีอัส ซึ่งบรูตัสทิ้งไว้โดยปราศจากการป้องกัน เพื่อเลี่ยงการถูกตีทางปีก บรูตัสถูกบังคับให้ขยายแนวของเขาลงใต้ ขนานกับเอกนาเตีย (Egnatia) สร้างที่ป้องกันหลายจุด ฐานะการป้องกันของบรูตัสยังค่อนข้างปลอดภัย โดยยึดที่สูงร่วมกับมีแนวคมนาคมกับทะเลที่ปลอดภัย และเขายังต้องการรักษาแผนเดิม คือ เลี่ยงการประจัญอย่างเปิดเผยขณะที่รอให้ความได้เปรียบทางทะเลทำให้ข้าศึกล้าไปเอง ทว่า นายทหารและทหารส่วนมากหน่ายกับยุทธวิธีที่เชื่องช้าและเรียกร้องความพยายามการยุทธ์อย่างเปิดอีกหน อาจเป็นเพราะทั้งบรูตัสและนายทหารของเขาเกรงความเสี่ยงที่ทหารของตนจะแปรพักตร์เข้ากับข้าศึกหากไม่อาจรักษาภาวะมีอำนาจเหนือกำลังพลได้ พลูตาร์คยังรายงานว่า บรูตัสไม่ได้รับข่าวความปราชัยของดอมีทิอัส คัลวีนัสในทะเลไอโอเนียน ฉะนั้น เมื่อพันธมิตรตะวันออกและทหารรับจ้างเริ่มแปรพักตร์ บรูตัสจึงถูกบีบให้เข้าตีเมื่อบ่ายวันที่ 23 ตุลาคม