สงครามพระเจ้าจอร์จ (อังกฤษ: King George's War) เป็นชื่อที่ตั้งให้กับปฏิบัติการทางทหารระหว่างบริเตนและฝรั่งเศสในทวีปอเมริกาเหนือซึ่งถือเป็นส่วนหนึ่งของสงครามสืบราชบัลลังก์ออสเตรีย การปะทะส่วนใหญ่เกิดขึ้นในมณฑลนิวยอร์ก, มณฑลแมสซาชูเซตส์เบย์, มณฑลนิวแฮมป์เชียร์ และมณฑลโนวาสโกเชีย ซึ่งล้วนแต่เป็นมณฑลของอาณานิคมอังกฤษในรัชสมัยพระเจ้าจอร์จที่ 2 แห่งบริเตนใหญ่สงครามเริ่มขึ้นเมื่ออังกฤษประกาศสงครามและส่งกองเรือและทหารเข้าล้อมป้อมลุยส์บูร์กบนเกาะเคปเบรตันของอาณานิคมฝรั่งเศสในวันที่ 3 พฤษภาคม 1744 และเข้าล้อมเมืองแอนนาโปลิสรอแยล ศูนย์กลางของมณฑลโนวาสโกเชีย ฝรั่งเศสมีปัญหาเรื่องการขาดอาวุธหนัก หลังจากอังกฤษล้อมโจมตีป้อมลุยส์บูร์กได้หกสัปดาห์ อังกฤษก็สามารถยึดป้อมได้ กลับกัน สหพันธ์วาเบนากีซึ่งเป็นพันธมิตรฝรั่งเศสได้ไปโจมตีชายฝั่งทางตะวันออกเฉียงเหนือบริเวณพรมแดนระหว่างอาคาเดีย (ฝรั่งเศส) และมณฑลเมน (อังกฤษ) แม้ฝรั่งเศสได้วางแผนชิงป้อมลุยส์บูร์กกลับมาอีกครั้งในปี 1746 แต่ด้วยผู้บัญชาการเสียชีวิตและภัยพายุ แผนการนี้จึงไม่ได้ดำเนินการในวันที่ 28 พฤศจิกายน 1745 กองทหารฝรั่งเศสพร้อมด้วยพันธมิตรอินเดียแดงได้เข้าโจมตีและทำลายหมู่บ้านทางตะวันออกของนิวยอร์ก ซึ่งได้สังหารและจับกุมผู้คนนับร้อย ในขณะที่ชาวอังกฤษในออลบานี ทางเหนือของนิวยอร์กก็ถูกละทิ้งตามยถากรรมสงครามได้สร้างความเสียหายเกินกว่าที่อังกฤษจะรับได้ ประชากรในอาณานิคมอังกฤษที่เสียชีวิตคิดเป็นกว่า 8% อังกฤษจึงยอมเจรจาสันติภาพกับฝรั่งเศส โดยทั้งสอมยินยอมกลับสู่สถานะก่อนสงคราม อังกฤษยอมจ่ายเงิน 180,000 ปอนด์แก่ฝรั่งเศส ส่วนฝรั่งเศสก็ได้ป้อมลุยส์บูร์กคืนมาในสามปีถัดมา อย่างไรก็ตาม สนธิสัญญาสันติภาพนี้แค่ช่วยหยุดยั้งความเสียหายไว้ชั่วคราวเท่านั้น ข้อพิพาทด้านดินแดนและความตึงเครียดในอเมริกาเหนือกับฝรั่งเศสยังคงมีอยู่