จักรวรรดิออสเตรีย
 จักรวรรดิรัสเซีย
 ปรัสเซีย
สหราชอาณาจักร
ฮาโนเวอร์
นัสเซา
บราวนชไวก์
 สวีเดน
สหราชอาณาจักรเนเธอร์แลนด์
สเปน
โปรตุเกส
ซาร์ดิเนีย
ซิซิลี
ทัสกานี
ราชอาณาจักรฝรั่งเศส
 จักรวรรดิออตโตมันสมัยร้อยวัน (ฝรั่งเศส: les Cent-Jours, อังกฤษ: Hundred Days) หรือเป็นที่รู้จักกันในชื่อ สงครามสหสัมพันธมิตรครั้งที่เจ็ด (อังกฤษ: War of the Seventh Coalition) เป็นช่วงเวลาที่เริ่มตั้งแต่เมื่อจักรพรรดินโปเลียนที่ 1 หนีจากเกาะเอลบาขึ้นสู่แผ่นดินยุโรป เมื่อวันที่ 20 มีนาคม ค.ศ. 1815 จนถึงการฟื้นฟูราชวงศ์บูร์บง เป็นครั้งที่สองเมื่อวันที่ 8 พฤษภาคม ค.ศ. 1815 (เป็นเวลารวมทั้งสิ้น 111 วัน)[2]คำว่า “les Cent Jours” ใช้เป็นครั้งแรกโดยเพรเฟต์แห่งปารีส กาสปาร์ด เดอ ชาโบรล ในสุนทรพจน์ต้อนรับการกลับมาของพระมหากษัตริย์จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 เสด็จกลับมายังปารีสขณะที่การประชุมแห่งเวียนนายังคงดำเนินอยู่ เมื่อวันที่ 13 มีนาคม เจ็ดวันก่อนที่นโปเลียนจะเสด็จถึงปารีส คณะที่ประชุมก็ประกาศว่าพระองค์เป็นผู้นอกกฎหมาย สี่วันต่อมาสหราชอาณาจักรบริเตนใหญ่และไอร์แลนด์, รัสเซีย, ออสเตรีย และ ปรัสเซีย รวมตัวกันเป็นสหสัมพันธมิตรและส่งกำลังทหาร 150,000 นายเข้าต่อสู้เพื่อยุติการหวนคืนสู่อำนาจของนโปเลียน[3] การกระทำครั้งนี้เป็นการวางพื้นฐานของความขัดแย้งครั้งสุดท้ายของสงครามนโปเลียน ความพ่ายแพ้ของนโปเลียนในยุทธการวอเตอร์ลู[4] เป็นการฟื้นฟูสถาบันพระมหากษัตริย์ของฝรั่งเศสเป็นครั้งที่สอง จักรพรรดินโปเลียนที่ 1 ถูกส่งตัวไปยังเกาะเซนต์เฮเลนาอันเป็นที่เสด็จสวรรคตของพระองค์ในปี ค.ศ. 1821