ระบบเศรษฐกิจแบบคอมมิวนิสต์จะมีลักษณะคือ เทคโนโลยีการผลิตที่ก้าวหน้าซึ่งทำให้มีความอุดมสมบูรณ์ทางวัตถุ ซึ่งจะทำให้สามารถกระจายผลผลิตทางเศรษฐกิจส่วนใหญ่หรือทั้งหมดได้อย่างอิสระ และทุกคนเป็นเจ้าของปัจจัยการผลิตเหล่านี้ร่วมกัน ในแง่นี้ คอมมิวนิสต์จะแตกต่างจากสังคมนิยม ซึ่งนอกเหนือจากความจำเป็นทางเศรษฐกิจแล้ว จะจำกัดการเข้าถึงสินค้าบริโภคและบริการตามสัดส่วนการมีส่วนร่วมของคนคนนั้น[9]

สำหรับข้อแตกต่างจากทุนนิยมยิ่งไปกว่านั้น ลัทธิคอมมิวนิสต์ยังมีลักษณะถือว่าทุกคนเป็นเจ้าของทรัพยากรธรรมชาติและปัจจัยการผลิตร่วมกัน แทนที่จะให้เอกชนถือครอง (ดังในกรณีทุนนิยม) หรือให้องค์การสาธารณะหรือสหกรณ์เป็นเจ้าของซึ่งจำกัดการเข้าถึงของคนนอก (ในกรณีสังคมนิยม) ในแง่นี้ ลัทธิคอมมิวนิสต์จึงเกี่ยวข้องกับ "การปฏิเสธทรัพย์สิน" จนถึงขอบเขตที่ว่ามีเหตุผลทางเศรษฐกิจน้อยมากในการควบคุมทรัพย์สินการผลิตแต่ผู้เดียวในสิ่งแวดล้อมที่วัตถุมีอยู่อย่างอุดมสมบูรณ์[10]

ระบบเศรษฐกิจแบบคอมมิวนิสต์ที่พัฒนาอย่างเต็มที่สันนิษฐานว่าจะเกิดขึ้นตามหลังระบบสังคมนิยม มากซ์มองว่าสังคมนิยม ซึ่งหมายถึงสังคมเป็นเจ้าของปัจจัยการผลิต จะเปิดช่องให้ก้าวหน้าสู่การพัฒนาคอมมิวนิสต์ที่พัฒนาอย่างเต็มที่โดยการพัฒนาเทคโนโลยีการผลิตที่ก้าวหน้ายิ่งขึ้น ภายใต้ระบบสังคมนิยม เมื่อมีระดับอัตโนมัติการเพิ่มมากขึ้นเท่าใด สัดส่วนสินค้าที่กระจายอย่างเสรีก็ยิ่งเพิ่มมากขึ้นเท่านั้น[11]