ภาวะนี้มีลักษณะเป็นการพูดน้อย บ่อยครั้งเพราะกระบวนการทางความคิดถูกขัดขวางปกติแล้ว การบาดเจ็บที่สมองซีกซ้ายอาจเป็นเหตุให้อาการปรากฏในคนหนึ่ง ๆเมื่อคุยกัน คนไข้อาการนี้จะตอบน้อยและคำตอบที่ให้จะไร้สิ่งที่พูดเองและบางครั้ง อาจไม่ตอบคำถามเลย[3]คำตอบที่ให้จะสั้น ๆ โดยทั่วไปเป็นการตอบคำถามหรือตอบสนองต่อการเตือนให้พูด[4]

นอกจากสิ่งที่ไม่พูดแล้ว กิริยาท่าทางที่กล่าวคำตอบก็จะได้รับผลด้วยคนไข้มักตอบไม่ชัด ไม่ออกเสียงพยัญชนะให้ชัดเจนเหมือนปกติคำพูดไม่กี่คำที่พูดปกติจะค่อย ๆ เบาลงจนเหลือแต่เสียงกระซิบ หรือจบอย่างดื้อ ๆ ในพยางค์ที่สองงานศึกษาได้แสดงสหสัมพันธ์ระหว่างค่าวัดการไม่พูดกับจำนวนและระยะการหยุดชั่วขณะเมื่อพูดตอบคำถามเป็นลำดับที่นักวิจัยถาม[1][5]

ความไม่สามารถพูดมาจากปัญหาทางใจอันเป็นมูลฐานที่ทำให้คนไข้มีความขัดข้องหาคำที่สมควรในใจ และความขัดข้องทางความคิดงานศึกษาที่สำรวจคนไข้โดยให้ทำงานแบบ category fluency task แสดงว่า คนไข้โรคจิตเภทที่มีอาการนี้ปรากฏว่ามีความจำอาศัยความหมาย (semantic memory) ที่สับสนกว่าคนในกลุ่มควบคุมแม้ทั้งสองกลุ่มจะสร้างคำจำนวนเท่า ๆ กัน แต่คำที่คนไข้โรคจิตเภทสร้างจะไม่เป็นระเบียบ การวิเคราะห์แบบกลุ่ม (cluster analysis) พบว่าคนไข้มีการเกาะเกี่ยวความ (coherence) ที่แปลกประหลาด[6]