ในสาขาจิตวิทยา อาการพูดน้อย (อังกฤษ: alogia จากคำกรีกว่า ἀ- แปลว่า ไร้ และ λόγος แปลว่า การพูด[1] หรือ poverty of speech[2])เป็นการไม่พูดถึงสิ่งที่ไม่ได้ถามหรือไม่ได้เตือนให้พูด ซึ่งทั่วไปต่างกับการพูดปกติเป็นอาการที่พบในคนไข้โรคจิตเภทและความผิดปกติทางบุคลิกภาพคือ schizotypal personality disorder อย่างสามัญ โดยจัดเป็นอาการเชิงลบ (negative symptom)ซึ่งอาจทำจิตบำบัดเพื่อรักษาโรคให้ยุ่งยากเพราะสนทนาด้วยลำบากการพูดน้อยบ่อยครั้งจัดว่าเป็นรูปแบบหนึ่งของภาวะเสียการสื่อความ (aphasia) ซึ่งเป็นความพิการทั่วไปของสมรรถภาพทางภาษาซึ่งมักเกิดกับความพิการทางเชาวน์ปัญญาและภาวะสมองเสื่อมโดยเป็นผลของความเสียหายต่อสมองซีกซ้าย