เรือทูลกระหม่อมต่อขึ้นที่กรุงเทพฯ เมื่อ พ.ศ. 2409[1] (บางแหล่งกล่าวว่าต่อโดยพระเจ้าบรมวงศ์เธอ กรมหลวงวงศาธิราชสนิท)[2][3] เรือจดทะเบียนที่กรุงเทพฯ เป็นเรือกำปั่นใบสามเสาประเภทบาร์ก (เอกสารสมัยนั้นเรียกสองเสาครึ่ง) มีระวางบรรทุกสุทธิ (net register tonnage) 475 ตัน ยาว 151 กว้าง 28 และลึก 15 ฟุต (46 * 8.5 * 4.6 เมตร)[1] ระวางขับน้ำ 800 ตัน[4]

เรือทูลกระหม่อมต่อมาเป็นสมบัติของหลวงสมัยรัชกาลที่ 5 นับเป็นหนึ่งในเรือพาณิชย์ราว 50 ลำที่สยามใช้ค้าขายกับต่างชาติ[5] บริษัทของนายเพาล์ พิคเคินพัค กงสุลดัตช์ ได้รับมอบหมายให้เป็นผู้บริหารจัดการเดินเรือ[6] โดยเรือทูลกระหม่อมใช้ค้าขายยังสิงคโปร์และเมืองบอมเบย์ ประเทศอินเดีย นาย P. W. Vorrath ชาวเยอรมัน เป็นกัปตันเรือตั้งแต่ พ.ศ. 2419 และต่อมานายฮันส์ นีลส์ แอนเดอร์เซน ต้นเรือชาวเดนมาร์ก ได้รับหน้าที่ต่อ[5]

ในปี พ.ศ. 2426 นายแอนเดอร์เซนนำเรือออกเดินทางครั้งสำคัญ เพื่อบรรทุกไม้สักไปขายที่ประเทศอังกฤษ ระหว่างทาง ลูกเรือได้พบเห็นผลพวงจากการปะทุของภูเขาไฟกรากะตัวเมื่อเรือผ่านช่องแคบซุนดาในปลายเดือนสิงหาคม[7] เรือทูลกระหม่อมแล่นอ้อมแหลมกู๊ดโฮปและเทียบท่าที่เมืองฟัลมัทก่อนเดินทางต่อไปยังลิเวอร์พูล สินค้าที่บรรทุกมาขายได้กำไรเกือบเท่าตัว นายแอนเดอร์เซนจึงบรรทุกถ่านหินกลับมาขายให้กรมทหารเรือสยาม รวมเวลาเดินทางเกือบสิบเอ็ดเดือน[6] การค้าครั้งนั้นนับการส่งออกไม้สักจากสยามสู่ยุโรปโดยตรงครั้งแรก และนับเป็นหมุดหมายสำคัญในประวัติศาสตร์การพัฒนาอุตสาหกรรมป่าไม้ของสยาม หลังจากนั้น บริษัทยุโรปหลายแห่งก็เริ่มแข่งขันกันเข้าจับจองส่วนแบ่งในตลาดนี้ที่กำลังเติบโตอย่างรวดเร็ว[8]

หลังการเดินทางครั้งนั้น เรือทูลกระหม่อมถูกโอนไปใช้ในกิจการของกรมทหารเรือ[9] ส่วนนายแอนเดอร์เซนได้ลงหลักปักฐานในกรุงเทพฯ และหลังจากนั้นก็ได้ตั้งบริษัทอี๊สต์เอเชียติ๊ก กิจการเดินเรือข้ามชาติที่ต่อมาเติบโตจนกลายเป็นบริษัทยักษ์ใหญ่อันดับต้นๆ ของเดนมาร์กในช่วงครึ่งแรกของคริสตศตวรรษที่ 20[6]