เรื่องเล่าของสาวรับใช้ มีฉากในอนาคตแบบดิสโทเปียที่ไม่ระบุปี แต่คาดการณ์ประมาณปี ค.ศ. 2005[11] ในพื้นที่สหรัฐอเมริกาเดิมปกครองโดยรัฐบาลเทวาธิปไตยมูลฐานนิยมนามสาธารณรัฐกิเลียด ซึ่งบุคคลถูกจำแนกและกำหนดให้สวมเครื่องแต่งกายตามหน้าที่ในสังคม

การปฏิบัติต่อสตรีในกิเลียดใช้การตีความตามคัมภีร์ไบเบิลอย่างเคร่งครัด กล่าวคือผู้หญิงเป็นสมบัติหรืออยู่ใต้อำนาจสามี บิดา หรือหัวหน้าครอบครัว พวกเธอไม่มีอำนาจหรือเสรีภาพ ไม่ได้รับอนุญาตให้ทำงาน มีสิทธิ์มีเสียง มีทรัพย์สินเป็นของตนเอง หรืออ่านหนังสือ เนื่องจากประชากรในอนาคตส่วนใหญ่เป็นหมัน หญิงเจริญพันธุ์จึงเป็นสิ่งมีค่าและจัดการโดยรัฐบาล หญิงเจริญพันธุ์หรือสาวรับใช้จะไม่ได้รับอนุญาตให้แต่งงาน และจะถูกส่งไปที่บ้านผู้บัญชาการเป็นเวลาสองปีเพื่อให้มีบุตร สาวรับใช้จะไม่มีชื่อ พวกเธอถูกเรียกด้วยคำนำหน้า Of ตามด้วยชื่อผู้บัญชาการ เช่น ออฟเฟรด (Offred) หมายถึง "เป็นของเฟรด" (of Fred) และชื่อของพวกเธอจะเปลี่ยนไปเมื่อถูกย้ายไปยังที่ใหม่

บรูซ มิลเลอร์ ผู้อำนวยการผลิตภาพยนตร์ชุดโทรทัศน์ เดอะ แฮนด์เมดส์ เทล กล่าวว่ากิเลียดเป็น "สังคมที่มีที่มาจากความเข้าใจพันธสัญญาเดิมผิดอย่างร้ายแรง"[12] ทั้งแอ็ตวูดและมิลเลอร์ต่างกล่าวว่าบุตรแห่งยาโคบนั้น "ไม่ใช่ชาวคริสต์ที่แท้จริง"[13] และ "ไม่สนใจศาสนา หากแต่สนใจในอำนาจ"[14] ในกิเลียด หากศาสนจักรใดไม่สนับสนุนการกระทำของบุตรแห่งยาโคบจะถูกกำจัด เควเกอส์ แบปทิสต์ โรมันคาทอลิกถูกประกาศเป็นศัตรูกับบุตรแห่งยาโคบ[14] บุคคลที่แข็งขืนจะถูกประหารชีวิตและแขวนร่างกับกำแพง นักพรตหญิงที่ปฏิเสธละทิ้งความเชื่อจะถือเป็น "อสตรี" และถูกส่งไปนิคม อย่างไรก็ตามชาวยิวได้รับการละเว้นเพราะถือเป็นบุตรแห่งยาโคบ และได้รับอนุญาตให้ลี้ภัยไปที่อิสราเอล แต่กระนั้นมีการเปิดเผยในบทส่งท้ายว่าเรือบรรทุกผู้ลี้ภัยชาวยิวส่วนใหญ่ล่มก่อนจะถึงที่หมาย ส่วนชาวยิวที่เลือกอาศัยในกิเลียดจะต้องโทษประหารชีวิตหากพบทำพิธีอย่างลับ ๆ

กลุ่มสตรีในกิเลียด

ภริยาผู้บัญชาการ (Wives)สตรีชั้นสูงสุดในสังคม เกิดจากการแต่งงานกับเจ้าหน้าที่ระดับสูง ภริยาจะสวมชุดสีน้ำเงิน เมื่อผู้บัญชาการเสียชีวิต ภริยาจะกลายเป็นหม้ายและสวมชุดสีดำบุตรสาวหรือบุตรี (Daughters)สตรีที่เกิดหรือได้รับอุปการะโดยชนชั้นปกครอง พวกเธอจะสวมชุดสีขาวจนกระทั่งแต่งงานซึ่งจัดสรรโดยรัฐบาลสาวรับใช้ (Handmaids)สตรีเจริญพันธุ์ที่มีหน้าที่ให้กำเนิดบุตรแก่ภริยาผู้เป็นหมัน สาวรับใช้จะสวมชุดสีแดงยาวถึงข้อเท้า หมวกสีขาว กับรองเท้าบูทส์หนัก พวกเธอจะเปลี่ยนไปสวมชุดโปร่งเบากับรองเท้าแตะในช่วงฤดูร้อน และสวมชุดคลุมสีแดง ถุงมือสีแดง กับหมวกสีขาวที่เรียกว่า "ปีก" เนื่องจากมีขนาดใหญ่มากจนบดบังมุมมองด้านข้างของพวกเธอในฤดูหนาว สาวรับใช้จะไปประจำการที่บ้านผู้บัญชาการ เมื่อไม่ได้ประจำการจะอาศัยอยู่ที่ศูนย์ฝึก สาวรับใช้ที่ให้กำเนิดบุตรสำเร็จจะอาศัยอยู่ที่บ้านผู้บัญชาการจนกระทั่งทารกหย่านม จากนั้นพวกเธอจะถูกส่งไปที่ใหม่ โดยหลังจากนี้พวกเธอจะไม่ถูกประกาศเป็น "อสตรี" แม้ว่าพวกเธอจะไม่ให้กำเนิดบุตรอีกก็ตามน้า (Aunts)สตรีผู้ฝึกหัด สอดส่อง และลงโทษสาวรับใช้ที่ศูนย์ฝึก พวกเธอสวมชุดสีน้ำตาล น้ามีเสรีภาพสูงเมื่อเทียบกับสตรีกลุ่มอื่น พวกเธอเป็นสตรีกลุ่มเดียวที่ได้รับอนุญาตให้อ่านหนังสือแม่บ้านมารธา (Marthas)สตรีสูงอายุที่เป็นหมัน มีหน้าที่ดูแลงานบ้านงานเรือนในบ้านผู้บัญชาการ พวกเธอสวมชุดสีเขียว ชื่อมารธามาจากเรื่อง "พระเยซูในบ้านมาร์ธาและแมรี" ในพระวรสารนักบุญลูกา ที่แมรีนั่งฟังพระเยซูตรัสสอน ขณะที่มาร์ธากำลังทำครัวภรรยาชั้นประหยัด (Econowives)สตรีที่แต่งงานกับเจ้าหน้าที่ระดับล่าง พวกเธอทำหน้าที่ของสตรีในสังคมทุกอย่าง ได้แก่ ดูแลงานบ้าน แต่งงาน และมีบุตร ภรรยาชั้นประหยัดสวมชุดที่มีแถบหลายสีเพื่อสะท้อนถึงหลายบทบาทอสตรี (Unwomen)สตรีที่รัฐบาลมองว่าไม่เป็นประโยชน์ต่อสังคม เช่น นักพรตหญิง สตรีที่ไม่แต่งงาน หญิงรักร่วมเพศ สตรีที่ฝักใฝ่คตินิยมสิทธิสตรี และเห็นต่างทางการเมือง อสตรีจะถูกส่งไปนิคมเพื่อทำงานเกษตรกรรมและกำจัดมลพิษ สาวรับใช้ที่ไม่สามารถให้กำเนิดบุตรหลังได้รับมอบหมายสามครั้งจะถูกส่งไปนิคมกับอสตรี

พิธีกรรม

"พิธีกรรม" คือการร่วมเพศที่มีจุดประสงค์เพื่อการสืบพันธุ์เท่านั้น โดยสาวรับใช้จะเอนหลังอยู่บริเวณหว่างขาของภริยาเพื่อเป็นเครื่องหมายถึงการเป็นหนึ่งเดียว ออฟเฟรดบรรยายถึงพิธีกรรมว่า:

กระโปรงแดงของฉันถูกเลิกขึ้นมาถึงเอวแม้จะไม่สูงไปกว่านั้น ต่ำลงไปท่านผู้บัญชาการกำลังเอา สิ่งที่เขากำลังเอาด้วยคือร่างกายท่อนล่างของฉันเอง ฉันไม่ได้บอกว่าร่วมรักเพราะเขาไม่ได้ทำอย่างนั้น จะว่ามีเพศสัมพันธ์ก็ไม่ได้ตรงตามนั้นอีกนั่นแหละ เพราะนั่นย่อมมีนัยถึงคนสองคน แต่นี่มีเพียงคนเดียวที่กระทำการ คำว่าข่มขืนก็ไม่ครอบคลุม ไม่มีสิ่งใดที่เกิดขึ้นในที่นี้เป็นไปโดยที่ฉันมิได้ตกลงร่วมด้วย มีทางเลือกอยู่ไม่มากนักแต่ก็มีอยู่บ้าง และนี่คือสิ่งที่ฉันเลือก[15]