การตรวจสอบ groupthink ในแหล็บทำได้ยากเพราะสถานการณ์ไม่จริงทำให้กลุ่มไม่ได้บริบททางสังคมจริง ๆ ซึ่งเปลี่ยนตัวแปรที่ส่งเสริมหรือกีดกัน groupthink[26]เพราะความเป็นอัตวิสัย นักวิจัยจึงมีปัญหาตรวจสอบ groupthink อย่างบริบูรณ์ จึงมักจะต้องเลือกวัดปัจจัยโดยเฉพาะบางอย่าง ๆเช่น อาจเลือกตรวจลักษณะของกลุ่มและสถานการณ์บางอย่าง[27][28]

งานศึกษาปี 1990 พบว่า "มีงานศึกษาเชิงประสบการณ์เกี่ยวกับ groupthink ที่ได้พิมพ์เพียงแค่ 16 งาน" แล้วสรุปว่า "มีผลสนับสนุนสมมติฐานของแจนิสในบางส่วนเท่านั้น"[29]: 230 และสรุปว่า "แม้แจนิสจะอ้างว่า ความเป็นปึกแผ่นของกลุ่มเป็นปัจจัยสำคัญที่ต้องมีก่อน แต่ก็ไม่มีงานวิจัยที่แสดงผลสำคัญของความเป็นปึกแผ่นต่อปรากฏการณ์ groupthink"[29]: 230 สรุปด้วยว่า งานวิจัยไม่สนับสนุนข้ออ้างของเแจนิสว่า ความเป็นปึกแผ่นและสไตล์ความเป็นผู้นำจะปฏิสัมพันธ์กันเพื่อก่ออาการของ groupthink[29]งานศึกษานี้สรุปผลที่ได้ในงานศึกษาต่าง ๆ ที่วิเคราะห์ เช่น งานปี 1979 แสดงว่า groupthink เกิดขึ้นในกลุ่มตัดสินใจทั้งเล็กทั้งใหญ่ในธุรกิจ[29]ส่วนหนึ่งก็เพราะการแยกตัวต่างหากของกลุ่มงานศึกษาปี 1982 แสดงว่า กลุ่มทำงานอิสระก็เสี่ยงเกิดอาการ groupthink เช่นเดียวกับกลุ่มตัดสินใจในธุรกิจ[29][30]งานศึกษาปี 1982 อีกงานแสดงว่า ผู้นำที่ต้องการอำนาจมาก จะสร้างบรรยากาศที่เสี่ยง groupthink[29][31]เพราะสไตล์คล้ายกับผู้นำแบบปิด คือไม่ยอมรับความเห็นต่าง งานศึกษาเดียวกันนี้แสดงด้วยว่า ระดับความเป็นปึกแผ่นของกลุ่มไม่สำคัญในการเกิด groupthinkส่วนงานปี 1985 แสดงว่า สมาชิกที่มีอิทธิพลมาก "ตัดสินใจอย่างมีคุณภาพดีกว่า แสดงความวิตกกังวลน้อยกว่า ใช้เวลามากกว่าเพื่อตัดสินใจ และกล่าวคำเห็นด้วย/ไม่เห็นด้วยมากกว่า"[29]: 232 [32]คือโดยทั่วไปแล้ว กลุ่มที่มีสมาชิกที่มีอิทธิพลมากจะมีลักษณะที่กีดขวางการเกิด groupthinkดังนั้น ถ้าสมาชิกที่มีอิทธิพลมากจัดว่าเหมือนกับผู้นำที่ต้องการอำนาจมาก งานปี 1985 ก็จะคัดค้านงานปี 1982 ส่วนงานปี 1985 อีกงานหนึ่งแสดงว่าปฏิสัมพันธ์ระหว่างระดับความเป็นปึกแผ่นของกลุ่มกับสไตล์ความเป็นผู้นำ ไม่สำคัญเลยในการเกิด groupthink[29][33]ซึ่งขัดข้ออ้างของแจนิสว่า ปัจจัยคือความเป็นปึกแผ่นและสไตล์ความเป็นผู้นำจะมีปฏิสัมพันธ์กันในการก่อ groupthinkงานปี 1989 พบว่า โครงสร้างของกลุ่มเป็นปัจจัยพยากรณ์การเกิด groupthink แต่สถานการณ์ไม่ใช่ปัจจัย[14][29]โครงสร้างรวมทั้งการแยกออกต่างหากของกลุ่ม ความเหมือนกันของสมาชิกในกลุ่ม และผู้นำที่โปรโมทไอเดียของตน สถานการณ์รวมทั้งความเป็นปึกแผ่นของกลุ่ม ข้อมูลเหล่านี้เท่ากับปฏิเสธข้ออ้างออกแจนิสว่า ความเป็นปึกแผ่นของกลุ่มสามารถพยากรณ์ groupthink ได้

งานศึกษาเกี่ยวกับ groupthink โดยทั่วไปมักจะพุ่งความสนใจไปที่ปัจจัยเบื้องต้นที่ก่อ groupthinkการเกิดมักจะวัดด้วยจำนวนการแก้ปัญหาที่กลุ่มหาได้ อย่างไรก็ดีก็ยังไม่มีมาตรฐานที่คงเส้นคงวาและชัดเจนซึ่งนักวิจัยระบุได้อย่างเป็นปรวิสัยว่า เหตุการณ์ groupthink ได้เกิดขึ้นแล้วจริง ๆ[26]งานศึกษาในเรื่อง groupthink และในเรื่องปัจจัยที่ทำให้เกิดมีผลคละงานศึกษาบางงานแสดงว่าความเป็นปึกแผ่นของกลุ่มและสไตล์ความเป็นผู้นำเป็นตัวพยากรณ์ที่สำคัญของ groupthink แต่บางงานกลับระบุว่าปัจจัยเหล่านี้ไม่สำคัญ แต่ความเหมือนกันของสมาชิกในกลุ่มและการแยกตัวของกลุ่มจากสังคมโดยทั่วไปเป็นปัจจัยที่พยากรณ์ groupthink ได้