ขณะที่เจ้าหน้าที่ทหารกองหนุนอาณานิคม แม้ว่าจะจัดให้วอชิงตันอยู่ในตำแหน่งอาวุโส วอชิงตันรู้สึกถึงความแตกต่างอย่างดีระหว่างสถาบันทหารกองหนุนและทหารกองประจำการของอังกฤษ โชคดีที่พี่ชายของเขา ลอว์เลนซ์ ได้รับการปูนบำเหน็จจากนายทหารสัญญาบัตรของกองทัพอังกฤษให้เป็น "ร้อยเอกในกองพันทหารราบ" ในช่วงฤดูร้อนของปี ค.ศ. 1740 กองทัพอังกฤษเพิ่มจำนวนกองพันทหารราบในดินแดนอาณานิคม (กองพันทหารราบที่ 61) เพื่อใช้ปฏิบัติหน้าที่ในเวสต์อินดี้ระหว่างสงครามหูของเจงกินส์[29][30] แต่ละรัฐได้รับอนุมัติให้จัดตั้งนายทหารกองร้อยเป็นของตัวเอง ทั้งผู้บัญชาการและรองผู้บัญชาการ และพันเอก William Blakeney ได้แจกเอกสารการมอบอำนาจไปยังผู้ว่าการรัฐอาณานิคมต่างๆ[31] 15 ปีต่อมา นายพล แบร็ดด็อก มาถึงเวอร์จิเนียเมื่อปี 1755 พร้อมกับกองพันทหารราบที่ 44 และ 48 วอชิงตันมองหาค่าคอมมิชชันแต่ไม่สามารถหามาจัดซื้อได้[32] เขาอยากมียศที่สูงกว่าพันโท โดยที่เขาอยากเป็นนายทหารอาวุโสในกองทัพประจำการ วอชิงตันเลือกที่จะไปเป็นนายทหารคนสนิทของนายพล ในขณะนั้น เขาสามารถบัญชาการกองทัพอังกฤษได้[33] หลังจากความพ่ายแพ้ของแบล็ดด็อก รัฐสภาอังกฤษตัดสินใจสร้าง Royal American Regiment of Foot เมื่อเดือนพฤศจิกายน 1755 ต่อมาเปลี่ยนชื่อเป็น King's Royal Rifle Corps ซึ่งแตกต่างจาก "American Regiment" ที่ใช้ในปี 1740-42 ทหารทั้งหมดถูกเกณฑ์ในอังกฤษและยุโรปเมื่อต้นปี 1756