จารึกเป็นหินทรายเนื้อละเอียด[1] ตรวจสอบทางวิทยาศาสตร์พบว่าเป็นหินเถ้าภูเขาไฟชนิดไรโอไลต์ (Rhyolite) ซึ่งเป็นหินอัคนีพุ[5] ลักษณะสี่เหลี่ยมผืนผ้า ขนาดกว้าง 50.2 เซนติเมตร ยาว 96.3 เซนติเมตร และหนา 14.5 เซนติเมตร[1] มีอักษรจารึกไว้เพียงด้านเดียว จำนวน 6 บรรทัด ทั้งนี้ ตัวจารึกมีสภาพชำรุดมาก อักษรบางส่วนกะเทาะหลุดหายไป[1] ข้อความบางส่วนที่สามารถอ่านได้อย่างชัดเจน กล่าวถึงคำว่า “ทวารวตีวิภูติ” อักษรที่ใช้จารึกเป็นอักษรปัลลวะ ในช่วงพุทธศตวรรษที่ 11 และ 12 ร่วมกัน[1] ผู้จารึกต้องมีความรู้ความสามารถมาก จึงสามารถนำอักษรปัลลวะแบบเดิมที่ใช้ในพุทธศตวรรษที่ 11 และแบบที่พัฒนาขึ้นใหม่ในพุทธศตวรรษ 12 มาใช้ร่วมกันได้[7] นอกจากนี้ ยังเป็นการจารึกเป็นภาษาสันสกฤต ต่างจากจารึกในแหล่งทวารวดีอื่น ๆ ซึ่งพบเป็นภาษาบาลีและภาษามอญ[7]