ใจความสำคัญของเนื้อหาในจารึก กล่าวสรรเสริญพระราชาซึ่งได้รับชันชนะในสงคราม นำความเจริญมาสู่วงศ์ตระกูลและบ้านเมือง อีกทั้งยังได้มีการถวายของแก่พระปศุปติซึ่งเป็นอวตารหนึ่งของพระศิวะตามลัทธิปาศุปัตของศาสนาพราหมณ์ - ฮินดูไควนิกาย[5] อีกทั้งยังเป็นคำเรียกพระศิวะที่เก่าแก่ที่สุด หมายถึง "เจ้าแห่งสรรพสัตว์"[1][8] และปรากฎพระนามของเทพองค์อื่น ๆ เช่น วิษณุ ศรี(ลักษมี) ปรเมศวร[7] การสร้างจารึกนี้จึงเป็นการประกาศชัยชนะที่มีในสงคราม บอกเล่าเรื่องราวของพระราชาให้ประชาชนในสังคมทราบ[1]

เนื้อความยังปรากฎชื่อเมือง "หัสตินาปุระ" ซึ่งเป็นเมืองของฝ่ายเการพ ในมหาภารตะ แสดงให้เห็นถึงอิทธิพลของมหาภารตะ[4] รวมถึงคดินิยม พิธีกรรมของศาสนาพราหมณ์-ฮินดู ในพื้นที่ดังกล่าว[7] อย่างไรก็ตาม การนับถือพระปศุปติมีกล่าวถึงในจารึกพบที่ปราสาทพนมรุ้ง และจารึกอีกหลายหลักในกัมพูชา นอกจากนั้นยังพบรูปเคารพทั้งในประเทศไทยและกัมพูชาด้วย แต่ลัทธินี้คงจะมิได้เป็นที่นิยมนับถือในบริเวณภาคกลางของประเทศไทย จึงหมดความสำคัญลงโดยสิ้นเชิงในเวลาต่อมา เพราะเป็นคติความเชื่อจากศาสนาที่ต่างกัน[5]