ประวัติ ของ ภาษาถิ่นสะกอม

คำว่า สะกอม มาจากคำภาษามลายูผสมอาหรับว่า เซอกาโฮม (سقوم) และเพี้ยนเป็นสะกอมในภายหลัง โดยเชื่อว่าภาษาถิ่นสะกอมซึ่งเป็นภาษาที่ใช้ศัพท์สูงสันนิษฐานว่ามาจากการใช้ราชาศัพท์กับนายหัวเมือง คือ เจ้าขุนสะกอมไกร และมาจากภาษามลายูบ้าง[1]