เมนูนำทาง
ภาษาถิ่นสะกอม ลักษณะของภาษาเนื่องจากเป็นภาษาที่อยู่ระหว่างรอยต่อของภาษาไทยถิ่นใต้กับภาษามลายูปัตตานี ทำให้ชุมชนชาวสะกอมได้รับอิทธิพลดังกล่าวนี้มาผสมผสานเข้าด้วยกัน จนเป็นภาษาที่เป็นเอกลักษณ์ของตนเอง โดยเฉพาะคำศัพท์และสำเนียงการพูด โดยผู้พูดภาษาถิ่นสะกอมจะใช้เสียงดัง เนื่องจากต้องพูดสู้เสียงทะเล ไม่สุภาพนุ่มนวล และพูดอย่างตรงไปตรงมา นอกจากนี้ ภาษาถิ่นสะกอมยังมีความใกล้เคียงกับภาษาถิ่นตากใบมากกว่าภาษาไทยถิ่นใต้สำเนียงสงขลา[2] แต่มีลักษณะอันเป็นเอกลักษณ์คือ คำที่มีสองพยางค์ จะไม่นิยมตัดคำเหมือนภาษาไทยถิ่นใต้ทั่วไป มีการเติมเสียงพยางค์หน้า และยังมีการเรียงคำสับ ที่เป็นภาษาถิ่นใต้ทั่วไป เช่น พุงขึ้น ("ท้องขึ้น") จะเป็น ขึ้นพุง เป็นต้น[3]
เมนูนำทาง
ภาษาถิ่นสะกอม ลักษณะของภาษาใกล้เคียง
ภาษาถิ่นตากใบ ภาษาถิ่นสะกอม ภาษาถิ่นพิเทน ภาษาถิ่นโตเกียว ภาษาถิ่นเลออน ภาษาถิ่นพายัพ ภาษาถิ่นโมนาโก ภาษาถิ่นพรอว็องส์ ภาษาถิ่นอารัน ภาษาถิ่นใต้แหล่งที่มา
WikiPedia: ภาษาถิ่นสะกอม http://203.144.136.10/service/mod/heritage/nation/... http://www.thaitambon.com/tambon/ttambon.asp?ID=90... http://gotoknow.org/blog/sakom-language http://www.tkc.go.th/thesis/abstract.asp?item_id=1... https://web.archive.org/web/20040311085249/http://... https://web.archive.org/web/20070327110507/http://...