สงครามพิวนิกครั้งที่หนึ่ง เกิดขึ้นระหว่าง 264–241 ปีก่อนคริสตกาล สงครามครั้งนี้เป็นสงครามครั้งแรกจากทั้งหมดสามครั้งของสงครามพิวนิก ซึ่งเป็นการสู้รบเพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่เหนือทะเลเมดิเตอร์เรเนียนตะวันตก ระหว่างสาธารณรัฐโรมันกับคาร์เธจโบราณ[1]สงครามเริ่มขึ้นในปี 264 ก่อนคริสตกาล เมื่อโรมและคาร์เธจเข้าแทรกแซงความขัดแย้งระหว่างเมืองเมสซีนาและซีรากูซาบนเกาะซิซิลี[2] ในปี 262 ก่อนคริสตกาล โรมเอาชนะคาร์เธจในยุทธการที่อากรีเจนตัม ทำให้โรมยึดเกาะซิซิลีไว้ได้เกือบทั้งหมด คาร์เธจจึงหันมารบทางทะเลที่พวกตนชำนาญ ด้านโรมซึ่งในขณะนั้นไม่มีกองเรือสร้างเรือเลียนแบบของคาร์เธจและคิดค้น คอร์วัส อุปกรณ์สำหรับขึ้นเรือฝ่ายตรงข้ามเพื่อรบบนเรือแทนการใช้เรือพุ่งชนตามปกติ วิธีนี้ทำให้โรมชนะในยุทธนาวีไมไล[3] ต่อมาฝ่ายโรมพยายามรุกเข้าสู่แอฟริกาเหนือ แต่พ่ายแพ้ในยุทธการที่บากราดาสและแม่ทัพมาร์คัส แอทิลิอุส เรกูลุสถูกจับตัว ทั้งสองฝ่ายผลัดกันแพ้ชนะจนในปี 241 ก่อนคริสตกาล โรมเอาชนะคาร์เธจในการรบทางเรือใกล้หมู่เกาะอีกาเดียน นอกชายฝั่งซิซิลี แฮมิลการ์ บาร์กา แม่ทัพชาวคาร์เธจซึ่งไม่มีกองเรือสนับสนุนถูกบังคับให้ยอมจำนน ทั้งสองฝ่ายลงนามในสนธิสัญญาลูทาชิอุส โดยคาร์เธจต้องถอนกำลังออกจากซิซิลีและจ่ายค่าปฏิกรรมสงครามให้โรม[4]ความพ่ายแพ้ทำให้คาร์เธจประสบปัญหาด้านเศรษฐกิจและทหารรับจ้างคาร์เธจลุกฮือขึ้นก่อสงครามเพราะไม่ได้รับค่าจ้าง ด้านโรมฉวยโอกาสนี้ผนวกคอร์ซิกาและซาร์ดิเนีย ในปี 237 ก่อนคริสตกาล แฮมิลการ์เริ่มขยายอิทธิพลไปในคาบสมุทรไอบีเรียเพื่อสร้างฐานอำนาจใหม่ให้คาร์เธจ อันเป็นจุดเริ่มต้นของสงครามพิวนิกครั้งที่สองในอีกยี่สิบปีต่อมา[5]