ในเดือนกันยายน ค.ศ. 1643 สมาพันธรัฐได้เจรจาพักรบกับเจมส์ บัตเลอร์ เอิร์ลที่ 12 แห่งออร์มอนด์ (James Butler, 12th Earl of Ormond) ผู้บัญชาการทัพฝ่ายนิยมกษัตริย์ในไอร์แลนด์ ข้อตกลงได้รับการลงนามที่จิกกินส์ทาวน์ (Jigginstown) ใกล้กับเมืองนาซ (Naas) เป็นอันยุติความเป็นปรปักษ์ระหว่างสมาพันธรัฐและกองกําลังนิยมกษัตริย์ของออร์มอนด์ ซึ่งตั้งมั่นอยู่ที่เมืองดับลิน ทว่ากองทหารอังกฤษที่คอร์ก (ซึ่งอยู่ภายใต้การบังคับบัญชาของเมอร์รอก โอไบรอัน เอิร์ลที่ 1 แห่งอินไชควิน (Murrough O'Brien, 1st Earl of Inchiquin) ชาวเกลิกส่วนน้อยที่นับถือนิกายโปรเตสแตนต์) ไม่เห็นด้วยกับการพักรบดังกล่าวและก่อกบฏ โดยเมอร์รอกได้เข้าสวามิภักดิ์กับรัฐสภายาวแทน ในด้านกลุ่มพันธสัญญาสกอตเองก็ได้นําทหารขึ้นฝั่งที่อัลสเตอร์ในปี ค.ศ. 1642 โดยยังคงความเป็นปรปักษ์กับสมาพันธรัฐและพระเจ้าชาลส์อยู่ – เช่นเดียวกับกองทัพลาเกน (Laggan Army) ของผู้ตั้งถิ่นฐานชาวสกอตในอัลสเตอร์

นักประวัติศาสตร์สายจาโคไบต์ ทอมัส คาร์ต (Thomas Carte) ได้กล่าวถึงเงื่อนไขเกี่ยวกับการเงินของสัญญาพักรบไว้ว่า สมาพันธรัฐจะต้องจ่ายเงินงวดละ 30,000 ปอนด์ ให้แก่ออร์มอนด์จนถึงเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1644 โดยแบ่งจ่ายเป็นเงินสดกึ่งหนึ่งและอีกกึ่งหนึ่งจ่ายด้วยฝูงโค[21]

ในปี ค.ศ. 1644 ฝ่ายสมาพันธรัฐได้ส่งไพร่พลจํานวนประมาณ 1,500 นาย ภายใต้การนําของอลัสแดร์ แม็กคอลลา (Alasdair MacColla) ไปยังสกอตแลนด์ เพื่อสนับสนุนกองกําลังฝ่ายนิยมกษัตริย์ของเจมส์ แกรม มาร์ควิสแห่งมอนท์โรสที่ 1 ในการต่สู้กับกลุ่มพันธสัญญา ก่อให้เกิดสงครามกลางเมืองสกอตแลนด์ – นับเป็นการแทรกแซงทางทหารครั้งเดียวของฝ่ายสมาพันธรัฐในสงครามกลางเมืองบนเกาะบริเตนใหญ่