สมาพันธรัฐไอร์แลนด์ได้รับการสนับสนุนบางส่วนจากราชสํานักฝรั่งเศสและสเปน ซึ่งต้องการเกณฑ์ชาวไอร์แลนด์ให้มารับราชการในกองทัพของตน แต่ผู้สนับสนุนหลักของสมาพันธรัฐบนภาคพื้นทวีปคือสันตะสำนัก สมเด็จพระสันตะปาปาเออร์บันที่ 8 ทรงส่งเปียร์ฟรานเซสโก สการัมปี (Pierfrancesco Scarampi) มาในปี ค.ศ. 1643 เพื่อประสานงานและช่วยเหลืออภิสภาของสมาพันธรัฐ สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ที่ 10 ผู้ดํารงตำแหน่งต่อจากพระองค์ก็ทรงสนับสนุนสมาพันธรัฐไอร์แลนด์อย่างแข็งขัน ทรงเพิกเฉยคําทัดทานของพระคาดินัลมาซาแร็งและสมเด็จพระราชินีอ็องเรียต มารี พระมเหสีของพระเจ้าชาลส์ที่ 1 ผู้ทรงย้ายมาประทับที่กรุงปารีสในปี ค.ศ. 1644 สมเด็จพระสันตะปาปาอินโนเซนต์ทรงต้อนรับคณะทูตของสมาพันธรัฐไอร์แลนด์ในเดือนกุมภาพันธ์ ค.ศ. 1645 และทรงตัดสินพระทัยส่งจีโอวานนี บัตติสตา รีนุกชีนี (Giovanni Battista Rinuccini) อาร์ชบิชอปแห่งเฟอร์โม (Archbishop of Fermo) ไปยังไอร์แลนด์ในฐานะเอกอัครสมณทูตวิสามัญ รีนุกชีนีออกเดินทางโดยเรือจากลารอแชลพร้อมกับริชาร์ด เบลล์ลิง (Richard Bellings) เลขานุการของสมาพันธรัฐ โดยนํายุทโธปกรณ์ เสบียงทางทหารและเงินจํานวนมากมาด้วย ทําให้เขากลายเป็นผู้มีอิทธิพลต่อกิจการภายในสมาพันธ์รัฐ นอกจากนี้รีนุกชีนียังได้รับการสนับสนุนจากสมาชิกสมาพันธสายหัวรุนแรง เช่น โอเวน โร โอนีลล์ องค์เอกอัครสมณทูตได้รับการต้อนรับจากรัฐบาลสมาพันธ์อย่างดีที่คิลล์เคนนี รีนุกชีนียืนยันว่าจุดประสงค์หลักของเขาคือการช่วยสนับสนุนพระเจ้าชาลส์ แต่เป้าหมายเหนือสิ่งอื่นใดอื่นของภารกิจนี้คือการช่วยเหลือชาวคาทอลิกในไอร์แลนด์ให้สามารถนับถือศาสนาของตนได้อย่างเสรีและเปิดเผย รวมไปถึงการฟื้นฟูและคืนทรัพย์สินให้แก่บรรดาโบสถ์ แต่ไม่รวมไปถึงทรัพย์สินของอดีตอาราม