เมนูนำทาง
สิทธิในอาหาร
สิทธิในอาหารได้รับการคุ้มครองภายใต้ สิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศ และกฎหมายมนุษยธรรม[5][24]
สิทธิในอาหารเป็นที่ยอมรับในปี 1948 ปฏิญญาสากลว่าด้วยสิทธิมนุษยชน (มาตรา 25) เป็นส่วนหนึ่งของสิทธิที่จะมีมาตรฐานการครองชีพที่เพียงพอและได้รับการประดิษฐานอยู่ในกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม ในปี 1966[5] พิธีสารเลือกรับของกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคม และวัฒนธรรม ในปี 2009 ทำให้สิทธิในอาหารมีความชอบธรรมในระดับสากล[19] ในปี 2012 มีการนำอนุสัญญาความช่วยเหลือด้านอาหารมาใช้ทำให้เป็นสนธิสัญญาระหว่างประเทศว่าด้วยความช่วยเหลือด้านอาหารมีผลผูกพันทางกฎหมายฉบับแรก
สิทธิในอาหารยังได้รับการยอมรับในตราสารระหว่างประเทศที่เฉพาะเจาะจงมากมาย เช่น อนุสัญญาการฆ่าล้างเผ่าพันธุ์ ค.ศ. 1948 (มาตรา 2) อนุสัญญาว่าด้วยสถานภาพผู้ลี้ภัย ค.ศ. 1951 (มาตรา 20 และ 23)[25] อนุสัญญาว่าด้วยสิทธิเด็ก ค.ศ. 1989 ( บทความ 24(2)(c) และ 27(3)), อนุสัญญาว่าด้วยการขจัดการเลือกปฏิบัติต่อสตรีทุกรูปแบบ ค.ศ. 1979 (มาตรา 12(2)) หรืออนุสัญญาว่าด้วยสิทธิของคนพิการ ค.ศ. 2007 (มาตรา 25) (ฉ) และ 28(1))[5]
นอกจากนี้ สิทธิในอาหารยังได้รับการยอมรับในตราสารระหว่างภูมิภาค เข่น
นอกจากนี้ยังมีตราสารดังกล่าวในรัฐธรรมนูญระดับชาติหลายแห่ง[5]
มีตราสารสิทธิมนุษยชนระหว่างประเทศที่ไม่ผูกพันทางกฎหมายหลายฉบับที่เกี่ยวข้องกับสิทธิในอาหาร ซึ่งรวมถึงข้อเสนอแนะ แนวทาง มติ หรือประกาศ โดยที่มีรายละเอียดมากที่สุดคือหลักเกณฑ์ด้านสิทธิในอาหารในปี 2004[5] โดยเป็นเครื่องมือที่นำไปปฏิบัติได้จริงเพื่อช่วยให้ได้รับอาหารเพียงพอ หลักเกณฑ์ด้านสิทธิในอาหารไม่ได้มีผลผูกพันทางกฎหมาย เป็นขอแนะนำที่รัฐเลือกได้ว่าจะปฏิบัติตามภาระผูกพันอย่างไรภายใต้กฎหมายระหว่างประเทศทั้งมาตรา 11 ของกติการะหว่างประเทศว่าด้วยสิทธิทางเศรษฐกิจ สังคมและวัฒนธรรม หรือข้อสุดท้ายของคำนำของรัฐธรรมนูญขององค์การอาหารและการเกษตรแห่งสหประชาชาติ ปี 1945 ระบุว่า:[25]
ประเทศที่ยอมรับรัฐธรรมนูญนี้มุ่งมั่นที่จะส่งเสริมสวัสดิการร่วมกันโดยการดำเนินการแยกต่างหากและเป็นกลุ่มในส่วนของพวกเขาเพื่อจุดประสงค์ของ: การเพิ่มระดับโภชนาการและมาตรฐานการครองชีพ ... และทำให้ ... สร้างความมั่นใจว่าเสรีภาพของมนุษยชาติจากความหิวโหย
ในปี 1993 สนธิสัญญาความมั่นคงด้านอาหารระหว่างประเทศได้รับการพัฒนาในสหรัฐอเมริกาและแคนาดา[27]
ในปี 1998 การประชุมว่าด้วยยุทธศาสตร์ฉันทามติว่าด้วยสิทธิในอาหาร ซึ่งจัดขึ้นที่เมืองซานตาบาร์บารา รัฐแคลิฟอร์เนีย สหรัฐ โดยมีผู้เชี่ยวชาญด้านการต่อต้านความหิวโหยจากห้าทวีป[28]
ในปี 2010 กลุ่มองค์กรระดับชาติและระดับนานาชาติได้จัดทำข้อเสนอเพื่อแทนที่นโยบายเกษตรร่วม ของสหภาพยุโรป ซึ่งจะครบกำหนดในการเปลี่ยนแปลงในปี 2013 บทความแรกของนโยบายอาหารและการเกษตรแห่งใหม่คือ "ถือว่าอาหารเป็นสิทธิมนุษยชนสากล ไม่ใช่แค่สินค้า”[29]
เมนูนำทาง
สิทธิในอาหารใกล้เคียง
แหล่งที่มา
WikiPedia: สิทธิในอาหาร