อินเดียเหนือ เป็นคำกว้าง ๆ ที่ใช้เรียกภูมิภาคทางตอนเหนือของประเทศอินเดีย ลักษณะสำคัญทางธรณีวิทยาคือที่ราบอินดัส-คงคา และเทือกเขาหิมาลัย ที่แบ่งภูมิภาคอินเดียเหนือออกจากที่ราบสูงทิเบตและเอเชียกลางคำว่า "อินเดียเหนือ" นั้นมีคำนิยามอยู่หลากหลาย เช่น กระทรวงมหาดไทย ระบุในคณะกรรมด้านเขตตอนเหนือ (Northern Zonal Council) ว่าประกอบด้วยเดลี, จัณฑีครห์, หรยาณา, หิมาจัลประเทศ, ชัมมูและกัศมีร์, ปัญจาบ และราชสถาน[1][4] ในขณะที่กระทรวงวัฒนธรรม ระบุในเขตทางวัฒนธรรมของอินเดีย (Cultural Zones of India) ให้อินเดียเหนือมีความหมายรวมอุตตราขัณฑ์ แต่ไม่รวมเดลี[2] ส่วน กรมสำรวจธรณีวิทยา เรียกรวมเดลีและอุตตรประเทศ แต่ไม่รวมราชสถาน และจัณฑีครห์[3] นอกจากนี้บางครั้งอาจรวมถึงพิหาร, คุชราต, มัธยประเทศ และ เบงกอลตะวันตก[5][6][7][8][9][10][11]อินเดียเหนือในอดีตเป็นศูนย์กลางของจักรวรรดิโมกุล, รัฐสุลต่านเดลี และอาณาจักรอินเดียของบริเตน เป็นภูมิภาคที่เต็มไปด้วยความหลากหลายทางวัฒนธรรม ตั้งแต่สถานที่ศักดิ์สิทธิ์ในศาสนาฮินดู ทั้ง โจตจรธม, หฤทวร, พาราณสี, อโยธยา, มฐุรา, อัลลอฮบาด, ไวศโนเทวี และปุศกร ไปจนถึงสารนาถ สถานที่สำคัญทางศาสนาพุทธ และหริมันทิรสาหิบ ศาสนสถานสูงสุดของศาสนาซิกข์ภาษาราชการของรัฐและดินแดนสหภาพต่าง ๆ ในอินเดียเหนือ ได้แก่ ภาษาฮินดี, ภาษาอูรดู, ภาษาอังกฤษ และภาษาปัญจาบ[12]