ค.ศ. 1944–1945 ฝ่ายสัมพันธมิตรชนะเด็ดขาด สหราชอาณาจักร
สหรัฐอเมริกา (1942–45)
แคนาดา
ฝรั่งเศส
โปแลนด์
 เนเธอร์แลนด์
ฝรั่งเศสเสรี
 เบลเยียม
 นอร์เวย์
 เดนมาร์ก
เชโกสโลวาเกีย
 ออสเตรเลีย
 นิวซีแลนด์
แอฟริกาใต้
 ลักเซมเบิร์ก
กรีซ
 บราซิล
 เม็กซิโกสนับสนุนเฉพาะทางอากาศ
สหภาพโซเวียต (1945) นาซีเยอรมนี
 ราชอาณาจักรอิตาลี (1940–43)
 สาธารณรัฐสังคมอิตาลี
(1943–1945)รัฐหุ่นเชิดของฝ่ายอักษะ
สโลวาเกีย
รัฐเอกราชโครเอเชีย วิชีฝรั่งเศส[nb 1] มอริส กาเมอแล็ง
มักซีม วีย์กองด์
ลอร์ดกอร์ต
ลอร์ดโครก
เฮนรี วินเคลมัน
พระเจ้าเลโอโปลด์ที่ 3
ออตโต รูจ
1944–1945
ดไวต์ ดี. ไอเซนฮาวร์
อาร์เธอร์ เทดเดอร์
เบอร์นาร์ด มอนต์โกเมอรี
โอมาร์ แบรดลีย์
เจคอบ แอล. เดเวอร์ส
จอร์จ เอส. แพตตัน
คอร์ทนีย์ ฮอดจ์ส
วิลเลียม ซิมป์สัน
อเล็กซานเดอร์ แพตช์
ไมลส์ เดมป์ซีย์
แทรฟฟอร์ด เลจ์-มัลลอรี
เบอร์แธม แรมซีย์
แฮร์รี เคร์ราร์
ชาร์ล เดอ โกล
ฌ็อง เดอ ตาซีญี วัลเทอร์ ฟ็อน เบราคิทช์
แกร์ท ฟ็อน รุนท์ชเต็ท
ไฮนซ์ กูเดเรียน
เฟดอร์ ฟ็อน บ็อค
วิลเฮ็ล์ม ริทเทอร์ ฟ็อน เลพ
นิโคเลาส์ ฟอน ไฟล์เคินฮอร์สต์
พระเจ้าอุมแบร์โตที่ 2
1944–1945
อดอล์ฟ ฮิตเลอร์
ไฮน์ริช ฮิมเลอร์
แฮร์มันน์ เกอริง
แกร์ด ฟอน รุนด์ชเตดท์
กึนเทอร์ ฟ็อน คลูเกอ
วัลเทอร์ โมเดิล
อัลแบร์ท เคสเซิลริง
แอร์วีน ร็อมเมิล
โยฮันเนิส บลัสโควิทซ์
แฮร์มันน์ บัลก์
เพาล์ เฮาส์เซอร์
ฟรีดริช ชูล์ส
ควร์ท ชตูเด็นท์
แอ็นสท์ บุช 1944–19451944–19451944–1945รวม :1941–1945รวม :บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งแนวรบด้านตะวันตก ของการสู้รบบนภาคพื้นทวีปยุโรปในสงครามโลกครั้งที่สองโอบล้อมบริเวณพื้นที่ตั้งแต่เดนมาร์ก นอร์เวย์ ลักเซมเบิร์ก เบลเยียม เนเธอร์แลนด์ สหราชอาณาจักร ฝรั่งเศส และภาคตะวันตกของเยอรมนี[10] ปฏิบัติการทางทหารในสงครามโลกครั้งที่สองบริเวณยุโรปตอนใต้และบริเวณอื่นๆ ถูกจัดว่าไม่เกี่ยวกับแนวรบด้านตะวันตกนี้ การต่อสู้ในแนวรบด้านตะวันตกถูกแบ่งโดยปฏิบัติการสู้รบครั้งใหญ่ๆ ด้วยกันสองครั้ง คือ ช่วงแรกที่เนเธอร์แลนด์ เบลเยียม และฝรั่งเศส ยอมจำนนต่อกองทัพนาซีเยอรมนีในช่วงเดือนพฤษภาคมและมิถุนายน ค.ศ. 1940 ภายหลังจากที่พ่ายแพ้การสู้รบในกลุ่มประเทศแผ่นดินต่ำและในพื้นที่กึ่งหนึ่งของฝรั่งเศสตอนเหนือ จากนั้นสงครามจึงดำเนินเข้าสู่การสู้รบทางอากาศระหว่างเยอรมนีกับสหราชอาณาจักร ซึ่งทวีความรุนแรงมากที่สุดในช่วงยุทธการที่บริเตน ช่องที่สองคือช่วงของการสู้รบภาคพื้นดินขนาดใหญ่ซึ่งเริ่มต้นขึ้นในเดือนมิถุนายน ค.ศ. 1944 จากการยกพลขึ้นบกที่นอร์ม็องดี และดำเนินไปจนกระทั่งสามารถปลดปล่อยกรุงปารีสและฝรั่งเศลให้พ้นจากนาซีเยอรมัน ต่อมาสามารถเอาชนะเยอรมนีได้ในเดือนพฤษภาคม ค.ศ. 1945แม้ว่าพลทหารเยอรมันส่วนมากจะเสียชีวิตในแนวรบด้านตะวันออก แต่ความสูญเสียที่เกิดขึ้นในแนวรบด้านตะวันตกแทบจะไม่สามารถทดแทนกลับคืนมาได้ เนื่องจากทรัพยากรสงครามส่วนมากของเยอรมนีถูกโยกย้ายไปใช้ในแนวรบด้านตะวันตก ซึ่งหมายความได้ว่าในแนวรบด้านตะวันออกมีการเสริมกำลังและทรัพยากรเพื่อยืดระยะเวลาการสู้รบออกไปได้ ในขณะที่แนวรบด้านตะวันตกมีการส่งกำลังเสริมและทรัพยากรทดแทนเพื่อหยุดยั่งการรุกคืบของฝ่ายสัมพันธมิตรได้เพียงน้อยนิด การยกพลขึ้นบกที่นอร์ม็องดีนับได้ว่าส่งสัญญาณเชิงจิตวิทยาในแง่ลบให้แก่กองทัพและผู้นำของนาซีเยอรมนีอย่างมาก เนื่องจากอดอล์ฟ ฮิตเลอร์เกรงกลัวสถานการณ์ที่เยอรมนีถูกขนาบด้วยการสู้รบจากแนวรบทั้งสองด้าน ซึ่งเป็นหนึ่งในสาเหตุสำคัญที่ทำให้เยอรมนีพ่ายแพ้ในสงครามโลกครั้งที่หนึ่ง