มีหลักจริยธรรมที่เรียกว่า "clinical equipoise (ความเสมอภาคทางคลินิก)" ซึ่งก็คือจะเริ่มทำการทดลองได้ก็ต่อเมื่อ "มีความไม่ชัดเจนจริง ๆ ในกลุ่มผู้เชี่ยวชาญทางการแพทย์... เกี่ยวกับการรักษาที่ดีกว่า" เป็นหลักจริยธรรมที่ใช้โดยสามัญในการทดลองทางคลินิก (กล่าวอีกอย่างหนึ่งก็คือจะเริ่มการทดลองได้ก็ต่อเมื่อไม่ปรากฏมติของผู้เชี่ยวชาญว่า การรักษาที่เป็นประเด็นจะดีกว่าสิ่งที่เปรียบเทียบหรือไม่)[20] และแม้ว่าจะเป็นหลักที่มีการนำมาใช้ด้วยใน RCT แต่ว่า จริยธรรมเกี่ยวกับ RCT มีเรื่องที่ต้องพิจารณาเป็นพิเศษ

อย่างแรกก็คือ มีการเสนอว่า ความเสมอภาค (คือไม่รู้ว่าจะมีผลดีกว่าหรือไม่) ไม่เป็นเหตุเพียงพอที่จะเริ่มทำการทดลองแบบ RCT[21] อีกอย่างหนึ่งก็คือ "ความเสมอภาคที่เป็นมติของกลุ่ม" (collective equipoise) อาจจะไม่ตรงกับ "ความเสมอภาคที่เป็นมติของตน" คือ ผู้ทำงานวิจัยเองอาจจะเชื่อว่า การรักษาที่เป็นประเด็นมีผลดีกว่า[22] และอย่างสุดท้ายก็คือ มีการใช้ "Zelen's design" ในการออกแบบ RCT ซึ่งสุ่มจัดผู้ร่วมการทดลองเข้ากลุ่ม ก่อนที่ผู้ร่วมการทดลองจะยินยอมรับเงื่อนไขที่เป็นประเด็นการศึกษา ดังนั้น ผู้ที่อยู่ในกลุ่มควบคุมอาจจะไม่รู้ว่าตนเป็นส่วนของการศึกษา และไม่จำเป็นที่จะต้องให้การยินยอมเพื่อจะรับการปฏิบัติรักษาที่เป็นมาตรฐาน (ที่ใช้เปรียบเทียบกับกลุ่มทดลอง) การสุ่มโดยที่ไม่มีการยินยอมเช่นนี้อาจจะถูกจริยธรรมสำหรับ RCT เกี่ยวกับการตรวจคัดโรค (screening) และการรักษาบางอย่าง แต่อาจจะไม่ถูกจริยธรรม "สำหรับการทดลองวิธีการรักษาพยาบาลโดยมาก"[23][24]