คตินิยมแบบโบลิบาร์ (สเปน: bolivarianismo) เป็นกระแสความคิดทางการเมืองซึ่งในทางทฤษฎีมีพื้นฐานมาจากชีวิตและผลงานของซิมอน โบลิบาร์ ผู้นำการเคลื่อนไหวให้อเมริกาใต้ตอนบนเป็นเอกราชจากจักรวรรดิสเปน โดยเมื่อเวลาผ่านไป เขาได้กลายเป็นปูชนียบุคคลด้วยความนิยมไม่มากก็น้อยในประเทศโบลิบาร์ทั้งหก (โคลอมเบีย, โบลิเวีย, ปานามา, เปรู, เวเนซุเอลา และเอกวาดอร์)คตินิยมแบบโบลิบาร์ในฐานะอุดมการณ์ทางการเมืองได้รับการพัฒนาและส่งเสริมจากบรรดาพรรคการเมืองในลาตินอเมริกาที่ประกาศตัวว่าอยู่ฝ่ายซ้ายมาร์กซิสต์และรวมตัวกันในที่ประชุมเซาเปาลู[1] โดยนำกระแสความรักปิตุภูมิฮิสแปนิกอเมริกา[2][3] คตินิยมแบบสาธารณรัฐแนวมนุษยนิยมพลเมือง และสังคมนิยม[4] มารวมกันเพื่อต่อต้านความอยุติธรรมจากจักรวรรดินิยม ความเหลื่อมล้ำ และการทุจริตในตำแหน่งหน้าที่ อย่างไรก็ตาม มีผู้ตั้งข้อสังเกตว่าอุดมการณ์สังคมนิยมกับคตินิยมแบบโบลิบาร์นั้นไม่น่าเข้ากันได้เมื่อพิจารณาจากบริบททางประวัติศาสตร์ เนื่องจากโบลิบาร์มีความคิดโน้มเอียงไปทางเสรีนิยมมากกว่า โดยเฉพาะในด้านเศรษฐกิจ[5]ทุกวันนี้ ผู้นำทางการเมืองหลายคนรวมถึงประชาคมและขบวนการทางสังคมอีกหลายกลุ่มได้กำหนดนโยบายของตนโดยนำอุดมการณ์ของโบลิบาร์มาตีความในรูปแบบที่แตกต่างกันไป ตัวอย่างหนึ่งคือแผนงานที่ริเริ่มโดยอูโก ชาเบซ (อดีตประธานาธิบดีเวเนซุเอลา) และเป็นแรงบันดาลใจแก่ผู้นำลาตินอเมริกาอย่างราฟาเอล กอร์เรอา (อดีตประธานาธิบดีเอกวาดอร์) และเอโบ โมราเลส (ประธานาธิบดีโบลิเวีย) ซึ่งนำอุดมการณ์ของโบลิบาร์มาตีความและปรับใช้เช่นกัน โดยอยู่ในกรอบของหลักการที่เรียกว่า สังคมนิยมในคริสต์ศตวรรษที่ 21