พระเจ้าชาปูร์ที่ 2 กลายเป็นกษัตริย์เอเชียที่ครองราชย์ยาวนานที่สุด (ค.ศ. 309-379) ทรงฝึกฝนการทำสงครามตั้งแต่ยังเด็ก ทรงมีทั้งร่างกายและจิตวิญญาณที่แข็งแกร่ง ทรงขึ้นบัญชาการทั้งการเมืองและการรบตอนพระชนมายุ 16 พรรษา ในการบุกรุกรานฝั่งตะวันออกของแคว้นอาราเบีย พระองค์ได้ทำลายหมู่บ้านต่างๆ จนราบเป็นหน้ากลอง สังหารเชลยไปหลายพันคน เชลยส่วนที่เหลือถูกจับไปเป็นทาส ในปี ค.ศ. 337 ทรงเปิดสงครามกับกรุงโรมอีกครั้งเพื่อแย่งชิงความเป็นใหญ่ในเส้นทางการค้าสู่ตะวันออกไกล การเปลี่ยนไปนับถือศาสนาคริสต์ของกรุงโรมและอาร์เมเนียยิ่งเพิ่มความตึงเครียดให้กับความขัดแย้ง พระเจ้าชาปูร์ใช้เวลา 40 ปีต่อสู้กับจักรพรรดิโรมันหลายคน จักรพรรดิยูเลียนุสเป็นผู้ผลักดันให้พระองค์ถอยกลับไปกรุงเตซีโฟน ในปี ค.ศ. 363 จักรพรรดิโยเบียนุสใช้อุบายบีบคั้นให้เกิดการสงบศึก พระเจ้าชาปูร์ต้องยอมรามือจากมณฑลริมแม่น้ำไทกริสและแคว้นอาร์เมเนีย พระเจ้าชาปูร์ที่ 2 สวรรคตในขณะที่เปอร์เซียกำลังอยู่บนจุดสูงสุดทางอำนาจและความยิ่งใหญ่ ครองอาณาเขตกว้างไกลราวหนึ่งแสนเอเคอร์ที่แลกมาด้วยเลือด