ในช่วงแรกของการปกครองของรัฐบาลพลเรือน ประชากรชาวญี่ปุ่นมีเพียงไม่กี่ร้อยคนเท่านั้น และมีจำนวนเพิ่มขึ้นกว่า 2,000 คน ในค.ศ. 1930[26] ประชากรชาวญี่ปุ่นเพิ่มขึ้นตามอัตราเลขชี้กำลังตั้งแต่กลางคริสต์ทศวรรษ 1930 เป็นต้นไป โดยใน ค.ศ. 1938 มีประชากรชาวญี่ปุ่นในปาเลาถึง 15,000 คน ซึ่งส่วนมากอาศัยอยู่ในบริเวณคอรอร์[27] การเข้ามาของผู้ย้ายถิ่นฐานชาวญี่ปุ่นจำนวนมากมีส่วนกระตุ้นการพัฒนาให้คอรอร์เป็นนครใน ค.ศ. 1939 ในเวลาไม่นานชาวญี่ปุ่นมีจำนวนประชากรสูงกว่าชาวปาเลาอย่างชัดเจน โดยมีประชากรชาวปาเลาเพียงร้อยละ 16 ของประชากรทั้งนครใน ค.ศ. 1937[28] นอกจากนี้จำนวนชาวญี่ปุ่นบนเกาะยังเกินกึ่งหนึ่งของประชากรทั้งเกาะอีกด้วย[29] คิดเป็นร้อยละ 27 ของประชากรชาวญี่ปุ่นในไมโครนีเซียเมื่อมีการทำสำมะโนใน ค.ศ. 1938[30] ประชากรชาวญี่ปุ่นกลุ่มเล็กที่ใหญ่ที่สุดประกอบด้วยชาวโอกินาวะและชาวเกาหลีในจำนวนเล็กน้อย[30][fn 7] หลังจากการยอมจำนนของญี่ปุ่น ประชากรชาวญี่ปุ่นในปาเลาถูกส่งกลับ ทว่าประชากรญี่ปุ่น-ปาเลายังคงอยู่ต่อไป และกลายเป็นประชากรกลุ่มเล็กที่ใหญ่ที่สุดในปาเลา ซาซากาวะแปซิฟิกไอส์แลนด์เนชันส์ฟันด์ (Sasakawa Pacific Island Nations Fund) ได้ทำการศึกษาและประมาณว่าน่าจะมีชาวปาเลาประมาณร้อยละ 10 ที่ถือกำเนิดมาจากบิดาชาวญี่ปุ่น และมารดาชาวปาเลา ซึ่งส่วนมากแล้วมักเกินก่อน ค.ศ. 1945[29] มูลนิธิการศึกษาขั้นสูงด้านการพัฒนาระหว่างประเทศจากญี่ปุ่นได้ทำการศึกษาในประเด็นนี้เช่นกันใน ค.ศ. 2005 โดยผลของการศึกษาชี้ว่ามีประชากรชาวปาเลาประมาณร้อยละ 25 ที่มีบรรพบุรุษเป็นชาวญี่ปุ่น[32]

ตารางต่อไปนี้แสดงการเพิ่มขึ้นของประชากรชาวญี่ปุ่นตลอดสมัยอาณานิคมญี่ปุ่น: