ในบางประเทศรวมทั้งประเทศไทย คอเลสเตอรอลมีหน่วยวัดเป็นมิลลิกรัม/เดซิลิตร (mg/dL)[31]ส่วนในสหราชอาณาจักร ในประเทศยุโรปโดยมาก และในแคนาดา หน่วยวัดจะเป็นมิลลิโมล/ลิตร[32]

สถาบันหัวใจปอดและเลือดแห่งชาติอันเป็นส่วนของสถาบันสุขภาพแห่งชาติสหรัฐ จัดคอเลสเตอรอลรวมที่น้อยกว่า 200 mg/dL ว่า "พึงประสงค์"/ดี, ที่ระหว่าง 200-239 mg/dL ว่า "คาบเส้นสูง" และตั้งแต่ 240 mg/dL ขึ้นว่า "สูง"[33]

ไม่มีเส้นตายแบ่งระดับคอเลสเตอรอลว่าปกติหรือผิดปกติ เพราะต้องเทียบกับสุขภาพทั่วไปและปัจจัยเสี่ยง[34][35][36]

ระดับคอเลสเตอรอลรวมที่สูงกว่าจะเพิ่มความเสี่ยงโรคระบบหัวใจหลอดเลือดโดยเฉพาะโรคหลอดเลือดเลี้ยงหัวใจ[37]ระดับคอเลสเตอรอลทั้งแบบ LDL และ non-HDL สามารถใช้พยากรณ์โรคหลอดเลือดเลี้ยงหัวใจแต่อะไรพยากรณ์ได้ดีกว่าก็ยังไม่มีข้อยุติ[38]การมี LDL ซึ่งมีอนุภาคเล็กและหนาแน่นในระดับสูงอาจจะอันตรายเป็นพิเศษ แต่การวัด LDL ก็ไม่แนะนำเพื่อใช้พยากรณ์ความเสี่ยง[38] ในอดีต ระดับ LDL และ VLDL มักจะไม่ได้วัดโดยตรงเพราะค่าใช้จ่ายสูง[39][40][41]

ระดับไตรกลีเซอไรด์หลังอดอาหารได้ใช้เป็นค่าระบุระดับ VLDL (ทั่วไปแล้ว 45% ของไตรกลีเซอไรด์หลังอดอาหารจะเป็น VLDL) เทียบกับค่า LDL ซึ่งปกติจะประมาณด้วยสูตรของ Friedewald คือ

LDL ≈ {\displaystyle \approx } คอเลสเตอรอลรวม – HDL – (0.2 x ไตรกลีเซอไรด์หลังอดอาหาร)[42]

แต่สูตรนี้ใช้ไม่ได้เมื่อไม่อดอาหาร หรือว่าค่าไตรกลีเซอไรด์สูงคือ >4.5 mmol/L หรือ >~400 mg/dLดังนั้น แนวทางปฏิบัติเร็ว ๆ นี้ได้สนับสนุนให้ใช้วิธีการวัดค่า LDL โดยตรงเมื่อเป็นไปได้[38] แต่เมื่อใช้ตรวจภาวะนี้ การวัดไลโพโปรตีนต่างหาก ๆ ทั้งหมดรวมทั้ง VLDL, IDL, LDL และ HDL รวมทั้ง apolipoproteins และ lipoprotein (a) ก็อาจเป็นประโยชน์ด้วย[38] ปัจจุบันจะแนะนำการตรวจพันธุกรรมถ้าสงสัยว่ามีภาวะนี้ชนิดครอบครัว[38]

การจัดหมวด

ดั้งเดิมแล้ว ภาวะนี้ได้จัดหมวดอาศัยการแยกไลโพโปรตีนด้วยอิเล็กโตรโฟรีซิสแล้วจัดหมวดด้วย Fredrickson classificationแต่ก็มีวิธีใหม่ ๆ เช่น lipoprotein subclass analysis ซึ่งดีกว่าเพราะช่วยให้เข้าใจความสัมพันธ์ระหว่างการดำเนินของโรคหลอดเลือดแดงแข็งกับผลทางคลินิกถ้าเป็นภาวะแบบกรรมพันธุ์ คือ familial hypercholesterolemia ปกติประวัติครอบครัวก็จะมีโรคหลอดเลือดแดงแข็งที่เกิดก่อนวัย[43]