ลักษณะเด่นด้านการออกเสียงของภาษาถิ่นโตเกียวมีดังนี้

1. มักลดความก้อง (devoicing) เสียงสระ /i/ และ /u/ ที่อยู่ระหว่างเสียงพยัญชนะไม่ก้องหรือปรากฏหน้าการหยุด (เช่น การเว้นวรรคระหว่างพูด) เช่น 「ネクタイです。」 /nekutai desu/ มักจะออกเสียงเป็น [nekɯ̥taidesɯ̥] ฟังคล้าย [nektaides]
2. 「が」「ぎ」「ぐ」「げ」「ご」 ที่ไม่ได้อยู่ต้นคำออกเสียงเป็น [ŋa] [ŋi] [ŋɯ] [ŋe] [ŋo] ตามลำดับ (ดูหัวข้อ "เสียงขุ่นนาสิก" ประกอบ)

ต่อไปนี้เป็นลักษณะเด่นที่พบมากในภาษาถิ่นโตเกียวย่านชิตามาจิ

1. ai （アイ） กับ oi （オイ） ออกเสียงเป็น ee（エー） เช่น
   • amai → amee（あまい→あめえ） "หวาน"
   • arumai → arumee（あるまい→あるめえ） "ไม่น่าจะมี"
   • osoi → osee（遅い→おせえ） "ช้า, สาย"
   • ikitai → ikitee（行きたい→行きてえ） "อยากไป"
2. พบการใช้เสียงพยัญชนะซ้ำในคำประสมหรือคำที่ประกอบด้วยคำอุปสรรคเน้นย้ำ เช่น
   • oppajimeru　おっぱじめる　"เริ่ม" (มาจาก oshihajimeru 押し始める)[5]
   • buppanasu　ぶっぱなす　"ยิง" (มาจาก buchihanasu ぶち放す)[2]
   • kawappuchi　川っぷち　"ริมแม่น้ำ" (มาจาก kawabuchi 川縁)[2]
   • okkochiru　落っこちる　"ตก, ร่วงตก" (มีความหมายเหมือน ochiru 落ちる)[5]
   • nokkeru　乗っける　"ให้ (คน) ขึ้นรถ/เรือ ฯลฯ" (มีความหมายเหมือน noseru 乗せる)[5]
3. ออกเสียง ju（じゅ），shu（しゅ）เพี้ยนเป็น ji「じ」，shi「し」 ตามลำดับ เช่น
   • junbi じゅんび（準備）　"เตรียม"　→　jinbi じんび　
   • bijutsu びじゅつ（美術）　"ศิลปะ"　→　bijitsu びじつ
   • shinjuku しんじゅく（新宿）　"ชินจูกุ"　→　shinjiku しんじく
   • shukō しゅこう（趣向）　"ความคิดใหม่ ๆ"　→　shikō しこう　
4. ออกเสียง hi（ひ）กับ shi（し） สลับกันไปมา โดยทั่วไปจะออกเสียง hi เป็น shi และพบการออกเสียง shi เป็น hi บ้างเมื่อผู้พูดแก้ไขเกินเหตุ (hypercorrection) เช่น
   • shiohigari しおひがり（潮干狩り）　"การไปเก็บหอย กุ้ง ปู ขณะน้ำลง"　→　hioshigari ひおしがり
   • hito ひと（人）　"คน"　→　shito しと
   • hitsuzen ひつぜん（必然　）　"การกำหนดไว้แล้วตายตัว"　→　　shitsuzen しつぜん
   • hiroshima ひろしま（広島）　"ฮิโรชิมะ"　→　shiroshima しろしま
   • hitsuyō ひつよう（必要）　"จำเป็น"　←→　shitsuyō しつよう（執拗）　"ยืนกราน, ดื้อดึง"
   • hitsuji ひつじ（羊）　"แกะ　←→　shitsuji しつじ（執事）　"หัวหน้าคนใช้ในบ้านผู้สูงศักดิ์"
   • hiretsu ひれつ（卑劣）　"(นิสัย) ต่ำช้า"　←→　shiretsu しれつ（熾烈）　"รุนแรง, ดุเดือด"