เดิมทีจุดนี้เป็นอาคารโบสถ์พราหมณ์ชื่อวิศเวศวรมนเทียร (Vishweshwar temple) ที่สร้างขึ้นบูชาพระศิวะ[2] สร้างขึ้นโดยโตดาร์ มาล ข้าราชสำนักและขุนนางระดับสูงในราชสำนักของจักรพรรดิอักบัร สร้างร่วมกับนารายณะ ภัตต์ (Narayana Bhatta) นักเทววิทยาพราหมณ์คนสำคัญของพาราณสี ในสมัยปลายศตวรรษที่ 16[3][4][lower-alpha 1] มนเทียรมีส่วนต่อการเติบโตของเมืองพาราณสีในฐานะศูนย์กลางหนึ่งสำหรับการประชุมและพูดคุยถกเถียงของพราหมณ์ในประเด็นต่าง ๆ โดยเฉพาะเกี่ยวกับข้อบังคับในศาสนาฮินดู[5]

นักประวัติศาสตร์สถาปัตยกรรม มธุรี เดซาอี (Madhuri Desai) ตั้งข้อสันนิษฐานว่าโบสถ์หลังเดิมมีลักษณะการใช้ระบบเอย์วอน ซึ่งพบได้ในสถาปัตยกรรมโมกุล ส่วนผนังภายนอกเป็นหินแกะสลัก[6]