จอห์น เชอร์ชิล ดยุกแห่งมาร์ลบะระ เกิดในมณฑลเดวอนทางตอนใต้ของอังกฤษ แม้ว่าจะมีเชื้อสายเกี่ยวดองกับเจ้านายแต่ครอบครัวเชอร์ชิลก็เพียงมาจากผู้ดีท้องถิ่น (gentry) มิใช่ผู้มีฐานะที่เป็นที่รู้จักกันเท่าใดนักในสังคมของคริสต์ศตวรรษที่ 18 จอห์น เชอร์ชิลเริ่มเข้ารับราชการเป็นทหารเมื่อปี ค.ศ. 1667 และประจำการครั้งแรกที่แทนเจียรส์ หลังจากนั้นก็ถูกส่งไปช่วยพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 แห่งฝรั่งเศส ในการทำสงครามกับเนเธอร์แลนด์เมื่อได้รับเลื่อนตำแหน่งเป็นนายพัน ในปี ค.ศ. 1678 จอห์น เชอร์ชิลแต่งงานกับ ซาราห์ เจ็นนิงส์ เจ็ดปีต่อมาในรัชสมัยของพระเจ้าเจมส์ที่ 2 เชอร์ชิลก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นบารอน เชอร์ชิลเป็นผู้นำในการปราบกบฏมอนมอธ เมื่อพระเจ้าวิลเลียมที่ 3 ขึ้นครองราชย์เชอร์ชิลก็ได้รับแต่งตั้งให้เป็นเอิร์ลแห่งมาร์ลบะระ

ระหว่างสงครามสืบราชบัลลังก์สเปนเชอร์ชิลก็เป็นแม่ทัพผู้มีชื่อเสียงโดยได้รับชัยชนะในการยุทธการต่างๆ หลายครั้งเริ่มตั้งแต่ปี ค.ศ. 1702: ยุทธการเบลนิม ในปี ค.ศ. 1704, ยุทธการรามิลีส์ในปี ค.ศ. 1706, ยุทธการอูเดนาร์ดในปี ค.ศ. 1708 และ ยุทธการมาลพลาเคท์ในปี ค.ศ. 1709 ชัยชนะที่ได้รับทำให้อังกฤษปลอดภัยจากอันตรายจากการขยายอำนาจของพระเจ้าหลุยส์ที่ 14 เชอร์ชิลจึงกลายเป็นวีรบุรุษในอังกฤษได้รับรางวัลต่างๆ รวมทั้งตำแหน่งดยุกแห่งมาร์ลบะระ กล่าวกันว่าระหว่างจอห์น และซาราห์ เชอร์ชิลผู้เป็นพระสหายสนิทของสมเด็จพระราชินีนาถแอนน์ จอห์น เชอร์ชิลก็อาจจะเรียกได้ว่าเป็นผู้ปกครองอังกฤษ ฉะนั้นจึงไม่น่าเป็นที่แปลกใจที่เชอร์ชิลจะได้รับพระราชทานวังเป็นการตอบแทน จอห์น เชอร์ชิลได้รับพระราชทานที่ดินที่วูดสต็อคให้เป็นที่สร้างวังใหม่ และรัฐสภาอนุมัติเงินก้อนใหญ่เพื่อใช้ในการดำเนินการก่อสร้าง

กล่าวกันว่าซาราห์ เชอร์ชิลภรรยาของจอห์น เชอร์ชิลเป็นสตรีที่มีหัวรุนแรงและมีอารมณ์ร้ายแต่ก็มีความสามารถในการทำตนให้เป็นผู้มีเสน่ห์ได้ ซาราห์ เชอร์ชิลเป็นพระสหายสนิทของพระราชินีนาถแอนน์ตั้งแต่ยังมิได้ขึ้นครองราชย์ นอกจากนั้นยังมีตำแหน่งเป็น “เจ้ากรมพระภูษามาลา” (Mistress of the Robes) ซึ่งเป็นตำแหน่งสูงสุดของสตรีประจำราชสำนัก ผู้มีหน้าที่ดูแลพระภูษามาลาและเครื่องเพชรพลอยของพระราชินีนาถแอนน์ แต่ความสัมพันธ์ระหว่างซาราห์และพระราชินีนาถแอนน์มาสิ้นสุดลงในปี ค.ศ. 1711 ซึ่งหมายถึงเงินที่ใช้ในการก่อสร้างเบล็นไฮม์ก็ต้องมาหยุดชะงักลงตามไปด้วย หลังจากนั้นจอห์นและซาราห์ก็ต้องลี้ภัยไปต่างประเทศจนพระราชินีนาถแอนน์เสด็จสวรรคตเมื่อวันที่ 1 สิงหาคม ค.ศ. 1714 ทั้งสองจึงได้เดินทางกลับอังกฤษ