สงครามพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราช เป็นสงครามระหว่างพระเจ้าอเล็กซานเดอร์มหาราชแห่งราชอาณาจักรมาเกโดนีอากับผู้ปกครองหลายคนในภูมิภาคกรีซจนถึงอินเดีย สงครามครั้งนี้เกิดขึ้นหลังจากอเล็กซานเดอร์ขึ้นครองราชย์ต่อจากพระเจ้าพีลิปโปสที่ 2 พระราชบิดา พระองค์เริ่มทำสงครามกับชาวเธรซและอิลลีเรียทางตอนเหนือ ก่อนจะข้ามช่องแคบเฮลเลสปอนต์เพื่อโจมตีจักรวรรดิอะคีเมนิด โดยพิชิตอานาโตเลีย, ซีเรีย, ฟินิเชีย, ยูเดียและอียิปต์ ในปี 331 ก่อนคริสตกาล อเล็กซานเดอร์ตีทัพพระเจ้าดาไรอัสที่ 3 จนแตกพ่ายในยุทธการที่กอกามีลา เป็นการเปิดทางสู่เมืองหลวงแพร์ซโพลิสซึ่งถูกปล้นและเผา[1]อเล็กซานเดอร์เดินทัพต่อไปยังแบคเตรีย ยึดซอกเดียนร็อก ก่อนจะข้ามเทือกเขาฮินดูกูชและแม่น้ำสินธุเพื่อเข้าสู่อินเดีย พระองค์เอาชนะทัพพระเจ้าโปรสในยุทธการที่ไฮดาสเปสในปี 326 ก่อนคริสตกาล แต่ทหารที่อ่อนล้าและหวาดกลัวต่อทัพมหึมาของจักรวรรดินันทะที่อยู่ใกล้เคียงปฏิเสธที่จะรุกต่อ[2] อเล็กซานเดอร์จึงสร้างแท่นบูชา 12 แห่งที่ริมฝั่งแม่น้ำฮิฟาซิสเพื่อระลึกถึงการขยายพระราชอำนาจของพระองค์[3] ก่อนจะยกทัพกลับโดยแต่งตั้งเซแทร็ปไว้ปกครอง เมื่ออเล็กซานเดอร์กลับมาถึงบาบิโลน พระองค์มีแผนจะบุกคาบสมุทรอาหรับ แต่สวรรคตเสียก่อนในปี 323 ก่อนคริสตกาล[4]ปีต่อมาหลังอเล็กซานเดอร์สวรรคต เกิดสงครามไดแอโดไคซึ่งเป็นการแย่งชิงอำนาจระหว่างนายพลของพระองค์ หลังยุทธการที่อิปซัสในปี 301 ก่อนคริสตกาล อาณาจักรของอเล็กซานเดอร์ก็ถูกแบ่งแยก โดยทอเลมีครองอียิปต์ เซลิวคัสครองดินแดนฝั่งเอเชียจนถึงตะวันออกของอานาโตเลีย ไลซีมาคัสครองเธรซและตะวันตกของอานาโตเลีย ส่วนคาสแซนเดอร์ครองกรีซและมาซิดอน[5] สงครามดังกล่าวยังเป็นจุดเริ่มต้นของสมัยเฮลเลนิสต์ ซึ่งวัฒนธรรมกรีกเจริญและเผยแพร่ไปไกลถึงขีดสุด[6]