มีนักวิชาการหลายท่านที่ได้วิจารณ์คำกำหนด/นิยาม หรือภาพพจน์ของการเจริญสติที่ใช้ในสิ่งตีพิมพ์ทางจิตวิทยาของชาวตะวันตกดร. แอลัน วอลเลซได้กล่าววไว้ว่า คำนิยามทรงอิทธิพลเกี่ยวกับสติในสิ่งตีพิมพ์ทางจิตวิทยา (โดย Bishop et al.[16]) มีความแตกต่างที่สำคัญจากสติที่กำหนดโดยพระพุทธเจ้าและสายคำสอนต่าง ๆ ของชาวพุทธที่สืบต่อกันมา[84]และได้สรุปไว้ว่า

คำพรรณนาและข้อปฏิบัติเกี่ยวกับสติที่มีในปัจจุบันแน่นอนว่าเป็นสิ่งที่มีค่า

ดังที่คนเป็นพัน ๆ ได้พบเองแล้วผ่านการปฏิบัติของตนเองแต่ว่า นี่ไม่ได้ลบข้อเท็จจริงที่ว่า ความเข้าใจปัจจุบันต่างออกไปจากคำอธิบายเกี่ยวกับสติของพระพุทธเจ้าอย่างสำคัญและจากอรรถกถาที่เชื่อถือได้ที่สุดของทั้งพุทธเถรวาทและพุทธมหายานสายอินเดีย[84]:62

มีงานปริทัศน์งานหนึ่งในปี ค.ศ. 2013 พิมพ์ในวารสาร Mindfulness (สติ) ที่สรุปว่า[85]

ตามนักวิชาการที่มีความรู้ดีเกี่ยวกับคัมภีร์พุทธศาสนาดั้งเดิม ที่เป็นแหล่งกำเนิดทั้งโดยเปิดเผยและโดยปริยาย ของวิธีการรักษาพยาบาลอาศัยสติ (Mindfulness Based Interventions) ในปัจจุบันหลายแบบ

โปรแกรมต่าง ๆ ที่นำการเจริญสติมาใช้ ล้วนแต่ล้มเหลวที่จะให้คำนิยามที่ไม่คลุมเครือเกี่ยวกับสติที่รวมเอาความซับซ้อนที่มีในนิยามดั้งเดิมของสติอาจจะเป็นไปได้ว่า การสนทนาอย่างเจาะลึกระหว่างนักวิจัยชาวตะวันตกที่สนใจประเด็นเกี่ยวกับสติกับผู้ปฏิบัติที่ฝึกมาแล้วอย่างยาวนานทั้งชาวตะวันออกและชาวตะวันตก จะเป็นเรื่องจำเป็นก่อนที่จะเกิดความก้าวหน้า (จริง ๆ) ในเรื่องความเข้าใจเกี่ยวกับสติ ภายในโครงสร้างทฤษฎีทางจิตวิทยาของชาวตะวันตก[85]:265

ศ. ดร. เอเลนอร์ โรส์ช ผู้เป็นศาสตราจารย์จิตวิทยาที่มหาวิทยาลัยแคลิฟอร์เนีย เบิร์กลีย์ ได้กล่าวไว้ว่า "ระบบการบำบัดที่ใช้สติ[note 9] (จริง ๆ)สามารถเรียกได้ว่าอาศัยปัญญาเท่า ๆ กับอาศัยสติ"[86]:262 เพราะว่า ในวิธีการบำบัดเหล่านั้น

สติดูเหมือนจะมีบทบาทสองอย่างคือ เป็นส่วนของวิธีบำบัดโดยตนเอง

และใช้เป็นเหตุผลแบบคลุมจักรวาล (ที่อ้างว่าเป็นแบบอาศัยประสบการณ์ [empirical]) เพื่อที่จะดึงใช้แง่มุมต่าง ๆ ของปัญญา ที่บางทีอาจจะเป็นเรื่องที่เกินความรู้ความเข้าใจทางวัฒนธรรมของเราในปัจจุบันแล้วความหมายดั้งเดิมของสติว่า เป็นสภาพที่ใจเข้าไปเกาะติดกับอารมณ์ของจิต (สิ่งจิตที่รับรู้) โดยมีโฟกั้สทางใจที่ชัดเจน หายไปอยู่ที่ไหนเล่า ?[86]:262

ส่วนนักวิชาการอีกท่านหนึ่ง กล่าวไว้ใน Journal of Consciousness Studies (วารสารการศึกษาจิตสำนึก) ว่า

ในจิตวิทยาตะวันตก สติและสมาธิมักจะเกิดความสับสนและนำมาปนเปกันเพราะว่า แม้ว่าจะมีความสนใจในสติโดยระดับหนึ่งใน 2-3 ปีที่ผ่านมา

(แต่กลับ)ไม่มีความสนใจแบบเดียวกันในสมาธิดังนั้น โปรแกรมที่อาศัยสติหลายแบบ จริง ๆ แล้วเจริญทั้งสมาธิเจริญทั้งสติ แต่ว่า ผลที่ได้ (กลับ)ยกให้สติทั้งหมด[87]:20