ชนิดย่อย ของ เสือโคร่ง

เสือโคร่งนั้นจากการที่มีจำนวนประชากรกระจายอยู่ทั่วทวีปเอเชีย ทำให้มีชนิดย่อยมากถึง 9 ชนิดด้วยกัน แต่สูญพันธุ์ไปแล้วถึง 3 ชนิด ส่วนที่เหลือก็อยู่ในสภาวะใกล้สูญพันธุ์หรือใกล้สูญพันธุ์ในขั้นวิกฤตแทบทั้งสิ้น

โดยในแต่ละชนิดย่อยนั้น จะแตกต่างกันที่ขนาดรูปร่างและลวดลายบนลำตัว แต่พฤติกรรมและนิเวศวิทยาจะไม่แตกต่างกันมากนัก

ชื่อภาษาไทย	ลักษณะ	สถานที่พบ	สถานะ
เสือโคร่งไซบีเรีย	เป็นชนิดที่มีขนาดใหญ่ที่สุด โดยตัวผู้ที่โตเต็มที่อาจยาวได้ถึง 3 เมตร หนักได้กว่า 300 กิโลกรัม	ไซบีเรีย, บางส่วนของจีนที่ติดกับรัสเซีย และบางส่วนของเกาหลีเหนือ	ปัจจุบันคาดว่ามีเหลืออยู่ในธรรมชาติราว 500–600 ตัว
เสือโคร่งเบงกอล	เป็นชนิดที่ขนาดใหญ่รองลงมา เป็นสายพันธุ์ที่มีปริมาณประชากรเหลือมากที่สุด และนิยมเลี้ยงกันตามสวนสัตว์เนื่องจากมีนิสัยดุร้ายน้อยที่สุด	เอเชียใต้และบางส่วนของพม่า	ประมาณ 2,000 ตัว ในธรรมชาติ
เสือโคร่งอินโดจีน	เป็นชนิดที่แยกออกมาจากชนิดเบงกอล มีลักษณะใกล้เคียงกัน โดยมีขนาดเล็กกว่าเล็กน้อย	บางส่วนของพม่าที่ติดต่อกับไทย, สูญพันธุ์ไปแล้วจากตอนใต้ของจีน และภูมิภาคอินโดจีน	ประมาณ 280–330 ตัวในธรรมชาติ
เสือโคร่งสุมาตรา	เป็นชนิดที่มีขนาดเล็กที่สุดที่ยังดำรงเผ่าพันธุ์อยู่	พบได้เฉพาะบนเกาะสุมาตราที่เดียวเท่านั้น	ประมาณ 350 ตัวในธรรมชาติ
เสือโคร่งจีนใต้	เป็นชนิดที่มีลวดลายน้อยและมีสีสันอ่อนที่สุด	พบในประเทศจีนทางตอนใต้	ประมาณ 30 ตัวในธรรมชาติ จัดเป็นสายพันธุ์ที่ใกล้สูญพันธุ์มากที่สุด
เสือโคร่งแคสเปียน	เป็นชนิดที่มีขนาดใหญ่ มีลักษณะใกล้เคียงกับชนิดไซบีเรีย	พบตั้งแต่ที่ราบสูงแมนจูเรีย, เอเชียกลาง ไปจนถึงตะวันออกกลาง และอาจมีประชากรบางส่วนในซูดานหรืออียิปต์ด้วย	สูญพันธุ์ไปแล้ว
เสือโคร่งชวา	เป็นหนึ่งในสามชนิดที่พบได้ในอินโดนีเซีย	พบเฉพาะบนเกาะชวาเท่านั้น	สูญพันธุ์ไปแล้ว
เสือโคร่งบาหลี	เคยเป็นชนิดที่มีขนาดเล็กที่สุด	พบเฉพาะบนเกาะบาหลีเท่านั้น	สูญพันธุ์ไปแล้ว
เสือโคร่งมลายู	เป็นชนิดที่ถูกแยกออกมาจากชนิดอินโดจีน โดยเฉลี่ยแล้วมีรูปร่างที่เล็กกว่าเล็กน้อย	พบเฉพาะบนคาบสมุทรมลายู	150–200 ตัว ในธรรมชาติ