ตุมเปิง

ในงานเฉลิมฉลองแบบพื้นเมืองของอินโดนีเซีย อาหารที่นิยมใช้คือตุมเปิงมีต้นกำเนิดจากชวา ลักษณะเป็นข้าวที่นำมาพูนเป็นรูปกรวยโดยใช้ใบไผ่ห่อเป็นแม่พิมพ์ ข้าวนั้นเป็นได้ทั้งข้าวหุงสุก อูดุกหรือข้าวหุงกับกะทิ หรือข้าวหุงกับขมิ้น หลังจากจัดข้าวเป็นรูปกรวยแล้วจะวางเครื่องเคียงรอบ ๆ เครื่องเคียงได้แก่ อูรัป, ไก่ทอด, เซอมูร์ (เนื้อในซีอิ๊วหวาน), เตอรีกาจัง (ปลาตัวเล็กทอดกับถั่วลิสง), กุ้งทอด, เตอลูร์ปินดัง (ไข่ต้มลายหินอ่อน), ไข่เจียวหั่นฝอย, เต็มเปโอเร็ก (เต็มเปทอดแห้งรสหวาน), เปอร์เกอเด็ลเกินตัง (มันฝรั่งผสมเนื้อบดทอด), เปอร์เกอเด็ลจากุง (คล้ายทอดมันข้าวโพด), ตับผัดกับซัมบัล และอาหารอื่น ๆ การทำตุมเปิงมีที่มาจากความเชื่อดั้งเดิมของอินโดนีเซีย ที่ถือว่าภูเขาเป็นที่อยู่ของเทพยดาข้าวกองเป็นรูปกรวยเป็นสัญลักษณ์ของภูเขาศักดิ์สิทธิ์ ตุมเปิงเป็นอาหารที่ใช้เฉลิมฉลองเทศกาลเก็บเกี่ยวและฉลองวันเกิด

ไรสต์ตาเฟิล

ไรสต์ตาเฟิลมาจากภาษาดัตช์หมายถึงโต๊ะวางข้าว รูปแบบดั้งเดิมของไรสต์ตาเฟิลประกอบด้วยอาหารต่างกันถึง 40 ชนิด ลักษณะคล้ายบุฟเฟต์ในอาหารแบบตะวันตก นิยมใช้ในงานฉลองงานแต่งงาน การวางจะเริ่มจากจาน ช้อน ข้าว อาหารอินโดนีเซียซึ่งจะมีซัมบัลหรือกรูปุกอยู่ท้ายสุด สุดท้ายเป็นแก้วน้ำ