อ้างอิง ของ ไทหย่า

อ้างอิง ของ ไทหย่า

↑ เลหล้า ตรีเอกานุกูลและจุไรรัตน์ วรรณศิริ. การดำรงอยู่ของอัตลักษณ์ชาติพันธุ์ไตหย่าในประเทศไทย: กรณีศึกษาจังหวัดเชียงราย. การประชุมวิชาการเนรศวรวิจัยครั้งที่ 6. 29-31 กรกฎาคม 2553. หน้า 710 – 716 ค้นหาได้ที่นี่

ด ค ก กลุ่มชาติพันธุ์ต่าง ๆ ที่ใช้ภาษาตระกูลขร้า-ไท

ภาษาไหล-เกยัน	หลี • เจียมาว • เกลาว • ลาติ • ลาติขาว • จาเบียว • ลาคัว • ลาฮา

ภาษากัม-ไท	เบ • แสก • ลักเกีย • อ้ายจาม • ต้ง • คัง • มู่หล่าว • เหมาหนาน • สุย

กลุ่มภาษากัม-ไท > กลุ่มภาษาไท

กลุ่มเชียงแสน	ชาวยวน • ชาวสยาม • ชาวลื้อ • ชาวยอง • ชาวเขิน

กลุ่มลาว-ผู้ไท	ชาวลาว • ญ้อ • ผู้ไท

กลุ่มไทพายัพ	อาหม • อ่ายตน • คำตี่ • คำยัง • พ่าเก • ไทใหญ่ (ชาน) • ไทเหนือ • ไทขาว • ไทดำ

กลุ่มอื่น ๆ	ปายี • ไทถาน • ไทหย่า • ไทฮ่างตง • ไทแดง • พวน • ตูลาว

ภาษาไท (อื่น ๆ)	จ้วง • นุง • ตั่ย (โท้) • ตุรุง • นาง • ปู้อี

กลุ่มชาติพันธุ์ในประเทศไทย แยกตามตระกูลภาษา

ไท-กะได

ไทยกลาง-ใต้	ไทยสยาม (ไทโคราช) เปอรานากัน จีน มอญ ญวน อินเดีย โปรตุเกส เปอร์เซีย ปาทาน

ลาว-ผู้ไท	อีสาน ผู้ไท แง้ว

เชียงแสน	ไทยวน ไททรงดำ ไทลื้อ ไทด่อน ภาษาพวน

ไทพายัพ	ไทใหญ่ ไทขึน ไทหย่า คำตี่

ออสโตรเอเชียติก

มอญ-เขมร	กูย ขมุ ไทยเชื้อสายเขมร ชอง ญัฮกุร

แอสเลียน	ซาไก เซมัง

อื่นๆ	ปะหล่อง มลาบรี เยอ ซำเร (สำเหร่) กะซอง สะโอจ

ออสโตรนีเซียน

ภาษาจาม	จาม

ซุนดา-ซูลาเวซี	มลายู ชวา อูรักลาโว้ย มอแกลน

จีน-ทิเบต

โลโล-พม่า	ลีซอ มูเซอ (ล่าหู่) อาข่า (อีก้อ) กฺ๋อง

กะเหรี่ยง	กะเหรี่ยง กะยัน

ม้ง-เมี่ยน	ม้ง เมี่ยน

จีนกลาง	จีนฮ่อ

ผู้อาศัยชั่วคราว

บทความเกี่ยวกับมนุษย์ มานุษยวิทยา และเรื่องที่เกี่ยวข้องนี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล

ใกล้เคียง

ไทหย่า

แหล่งที่มา

WikiPedia: ไทหย่า http://dra.research.nu.ac.th/proceedings/index6.as...