บทความนี้ใช้ระบบคริสต์ศักราช เพราะอ้างอิงคริสต์ศักราชและคริสต์ศตวรรษ หรืออย่างใดอย่างหนึ่งลิแวนต์คาบสมุทรไอบีเรีย:คณะทหาร ครูเสดฝั่งตะวันตก (เรกองกิสตา)Wendish Crusadeฝั่งตะวันตก:Wends:Wendish allies:Roger II of Sicilyฝั่งตะวันตก:
Tashfin ibn Ali
Ibrahim ibn Tashfin
Ishaq ibn Ali
Abd al-Mu'min
Wends กับพันธมิตร:
Niklot
Pribislav of Wagria
Ratibor I of Pomeraniaครั้งที่ 1 – ครูเสดนอร์เวย์ – ครั้งที่ 2 – ครั้งที่ 3
ครูเสดลิโวเนีย – ครูเสดเยอรมัน – ครั้งที่ 4
ครูเสดแอลบิเจนเซียน – ครูเสดเด็ก – ครั้งที่ 5
ครูเสดปรัสเซีย – ครั้งที่ 6 – ครั้งที่ 7
ครูเสดคนเลี้ยงแกะ – ครั้งที่ 8 – ครั้งที่ 9
ครูเสดอารากอน – ครูเสดอเล็กซานเดรีย
ยุทธการนิโคโปลิส – ครูเสดตอนเหนือ – สงครามฮุสไซต์
ครูเสดวาร์นา – ออตโตมันรุกรานโอตรันโต
สงครามออตโตมัน-ฮังการี – สงครามออตโตมัน-ฮับส์บูร์ก
สงครามครูเสดครั้งที่ 2 (อังกฤษ: Second Crusade) (ค.ศ. 1147-ค.ศ. 1149) เป็นสงครามครูเสด[2][3] ครั้งสำคัญครั้งที่สองที่เริ่มจากยุโรปในปี ค.ศ. 1145 ในการโต้ตอบการเสียอาณาจักรเอเดสสาในปีก่อนหน้านั้น อาณาจักรเอเดสสาเป็นอาณาจักรครูเสดอาณาจักรแรกที่ก่อตั้งขึ้นระหว่างสงครามครูเสดครั้งที่ 1 (ค.ศ. 1095-ค.ศ. 1099) และเป็นอาณาจักรแรกที่ล่ม สงครามครูเสดครั้งที่ 2 ได้รับการประกาศโดยสมเด็จพระสันตะปาปายูจีนที่ 3 และเป็นสงครามครูเสดครั้งแรกที่นำโดยพระมหากษัตริย์ยุโรปที่รวมทั้งพระเจ้าหลุยส์ที่ 7 แห่งฝรั่งเศส และพระเจ้าคอนราดที่ 3 แห่งเยอรมนี พร้อมด้วยการสนับสนุนของขุนนางสำคัญต่างๆ ในยุโรป กองทัพของทั้งสองพระองค์แยกกันเดินทางข้ามยุโรปไปยังตะวันออกกลาง หลังจากข้ามเข้าสู่ดินแดนของจักรวรรดิไบแซนไทน์ในอานาโตเลียแล้ว กองทัพทั้งสองต่างก็ได้รับความพ่ายแพ้ต่อเซลจุคเติร์ก แหล่งข้อมูลของคริสเตียนตะวันตก--โอโดแห่งดุยล์ (Odo of Deuil) และคริสเตียนซีเรียคอ้างว่าจักรพรรดิมานูเอลที่ 1 โคมเนนอสแห่งจักรวรรดิไบแซนไทน์ทรงมีส่วนในความพ่ายแพ้ครั้งนี้โดยทรงสร้างอุปสรรคแก่การเดินหน้าของกองทัพทั้งสองโดยเฉพาะในอานาโตเลีย และทรงเป็นเป็นผู้สั่งการโจมตีของเซลจุคเติร์ก กองทัพที่ร่อยหรอที่เหลือของพระเจ้าหลุยส์และพระเจ้าคอนราดก็เดินทางต่อไปยังกรุงเยรูซาเลม และในปี ค.ศ. 1148 ก็เข้าโจมตีดามาสคัสตามคำแนะนำอันไม่สมควร สงครามครูเสดครั้งที่ 2 จบลงด้วยความล้มเหลวและชัยชนะของฝ่ายมุสลิม และเป็นสงครามที่นำไปสู่การเสียกรุงเยรูซาเลม และ สงครามครูเสดครั้งที่ 3 ในปลายคริสต์ศตวรรษที่ 12ความสำเร็จอย่างเดียวของสงครามครูเสดครั้งนี้เกิดขึ้นนอกบริเวณเมดิเตอเรเนียนเมื่อชนกลุ่มต่างๆ ที่กำลังเดินทางทางเรือไปยังดินแดนศักดิ์สิทธิ์เพื่อไปเข้าร่วมในสงครามที่รวมทั้งเฟล็มมิช, ฟริเชียน, นอร์มัน, อังกฤษ, สกอต และเยอรมันมีโอกาสหยุดช่วยฝ่ายโปรตุเกสจากการเสียเมืองลิสบอนจากการล้อมโดยชาวมัวร์ในปี ค.ศ. 1147ขณะเดียวกันในยุโรปตะวันออกสงครามครูเสดตอนเหนือครั้งแรกก็เริ่มขึ้นโดยมีจุดประสงค์ในการเปลี่ยนกลุ่มชนที่เป็นเพกันให้มารับนับถือคริสต์ศาสนาซึ่งเป็นสงครามที่ดำเนินต่อมาเป็นเวลาอีกหลายร้อยปี