อ้างอิง ของ ภาษากฺ๋อง

↑ "Gong" at Ethnologue (18th ed., 2015)
↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. คู่มือระบบเขียนภาษากฺ๋องอักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2561, หน้า 1.
↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. คู่มือระบบเขียนภาษากฺ๋องอักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2561, หน้า 24.
1 2 สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. คู่มือระบบเขียนภาษากฺ๋องอักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2561, หน้า 27.
↑ สำนักงานราชบัณฑิตยสภา. คู่มือระบบเขียนภาษากฺ๋องอักษรไทย ฉบับราชบัณฑิตยสภา. กรุงเทพฯ : สำนักงานราชบัณฑิตยสภา, 2561, หน้า 29.

มยุรี ถาวรพัฒน์. สารานุกรมกลุ่มชาติพันธุ์: ก๊อง (อุก๋อง). กทม. สถาบันวิจัยภาษาและวัฒนธรรมเพื่อการพัฒนาชนบท มหาวิทยาลัยมหิดล. 2540.
Gordon, Raymond G., Jr. (ed.), 2005. Ethnologue: Languages of the World, Fifteenth edition. Dallas, Tex.: SIL International. Online version: http://www.ethnologue.com/.

ภาษาราชการ

ภาษาพื้นเมือง

ออสโตรเอเชียติก	บรู ชอง สะโอจ ยะฮาย กันซิว เขมร เขมรเหนือ เขมรตะวันตก ขมุ กินตัก กูย มลาบรี ม็อก มอญ ญัฮกุร พะล็อก ปะหล่อง แต็นเอ็น โซ่ โซ่ (ทะวืง)

ออสโตรนีเซียน	จาม มลายู มลายูบางกอก มลายูปัตตานี มลายูสตูล มอแกน มอแกลน อูรักลาโว้ย

ม้ง-เมี่ยน	ม้ง เมี่ยน อึมปี้

จีน-ทิเบต	กะเหรี่ยง กะชีน ลีซอ พม่า อ่าข่า กฺ๋อง ทวาย

ขร้า-ไท	ไทยถิ่นอีสาน เขิน ไทยถิ่นเหนือ ลาว ลาวเวียง ลาวครั่ง ลาวตี้ ลาวแง้ว ลาวหล่ม ผู้ไท พวน ไทใหญ่ ไทยถิ่นใต้ ไทลื้อ ไทเหนือ (ไทใต้คง) ไทโซ่ง เขมรลาวเดิม ไทหย่า ตากใบ พิเทน สะกอม ไทเบิ้ง

ภาษามือ

ด ค ก กลุ่มภาษาหลักในตระกูลภาษาย่อยทิเบต-พม่า

ภาษาในพม่าและไทย	พม่า • กฺ๋อง • มปี • ลาฮู • ลีซอ • ฮานี • อาข่า• กะเหรี่ยง • กะชีน • มูเซอ • เมี่ยน

ภาษาในจีน	น่าซี • ไป๋ • อี๋ • ลีซอ • เอ้อซู • ตันกุต • ทิเบต

ภาษาในเอเชียใต้	เนวาร์ • กินเนารี • คาม • ชันเตียล • เศรปา • ซองคา • ทูลุง • โบโด • มณีปุระ • กอกโบรอก • มีโซ • องามี • เอา ฮมาร์ • นัรพู • บัลติ • บาฮิง • เบลฮาเร • ปูมา • ลาดัก • ลิมบู • เลปชา • โลทา • วัมบูเล • สิกขิม

ด ค ก มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรมของชาติ สาขาภาษา โดยกระทรวงวัฒนธรรม

อักษร	ธรรมล้านนา · ไทน้อย · ธรรมอีสาน (ธรรมลาว)

ภาษาท้องถิ่น	ชอง · ญัฮกุร · กฺ๋อง· เลอเวือะ · โซ่ (ทะวืง) · ตากใบ (เจ๊ะเห) · สะกอม · อูรักลาโวยจ · มานิ (ซาไก) · ไทยโคราช (ไทยเบิ้ง) · พิเทน · เขมรถิ่นไทย · ญ้อ · แสก · อึมปี้ · บีซู · กะซอง · ซัมเร · ชอุง · มลาบรี · มอแกน · ผู้ไทย

ศิลปะการแสดง ● ช่างฝีมือดั่งเดิม ● วรรณกรรมพื้นบ้าน ● กีฬาภูมิปัญญาไทย แนวปฏิบัติทางสังคม พิธีกรรมและงานเทศกาล ● ความรู้และแนวปฏิบัติเกี่ยวกับธรรมชาติและจักรวาล ● ภาษา มรดกภูมิปัญญาทางวัฒนธรรม

บทความเกี่ยวกับภาษานี้ยังเป็นโครง คุณสามารถช่วยวิกิพีเดียได้โดยเพิ่มข้อมูล ดูเพิ่มที่ สถานีย่อย:ภาษา

ใกล้เคียง

แหล่งที่มา